Once upon a time
Er was eens'.
Er was eens een duif die niets maar dan ook niets waard was.
'Niets bijzonders zal U zeggen?'
Klopt.
Maar het bijzondere is dat die op mijn hok zat wat eigenlijk' HELEMAAL niet bijzonder is want je wil niet weten hoe veel duiven ik kweek die niets waard zijn.
Mensen die om een duivin vroegen moest ik teleurstellen (nou ja) terwijl ik er toch een op overschot had.
Waarom ik er niet toe kwam die te elimineren weet ik nog niet. En toen'
Kwamen de Chinezen.
SUPEL PIGEONS
Hoewel je uit China weinig goeds hoort waren dit toffe mensen.
Of ze duiven mochten zien.
Ik laat niet graag duiven zien, op de hokken komt sowieso niemand, maar nu pakte ik een duif en een met ogen zoals zij die graag zien.
Ik ken die lui een beetje.
'Vely good supel pigeon' zei de tolk.
'Ach was ik maar zo slim' ging het door me heen want na zoveel jaren duiven houden slaag ik er nog steeds niet in aan een duif te zien of het een goede is of niet.
Mooie of lelijke duiven die haal ik er wel uit, maar goede?
Als ik dat kon hield ik elk jaar maar vier jongen door.
Dat zou neerkomen op 12 in 3 jaar tijd en wat zou het een genot zijn slechts 12 duiven te hebben en allemaal goede.
Of anderen dan zo veel meer kennen van een duif?
Als ik zie dat zelfs de grootste kampioenen de hokken vol jongen kweken lijkt me van niet want een beter bewijs van onkunde is er niet.
Of dacht die tolk vooral aan zijn commissie?
TELEURGESTELD
De Chinezen wilden kopen.
Natuurlijk (het was januari) had ik jaarlingen die ik kon missen, alleen, ik wist niet welke omdat ik dus niets van duiven ken.
En dus wenste ik geen duiven van het vlieghok te nemen.
Toen zag er een dat prul waar ik het over had in de voli're.
Of hij die mocht zien?
'Liever niet' zei ik maar pakte de duif om te laten zien dat ik, zoals iedereen, ook rommel kweek.
Hij keek aandachtig in de oogjes en knikte tevreden.
Toen haalde hij een loep er bij, keek weer in de ogen, en knikte nog meer tevreden.
Of hij DIE kon kopen.
'Niet te koop' zei ik tegen de tolk, 'daar is al een klant voor, de poelier'.
Waarschijnlijk had hij alleen maar vertaald 'niet te koop' want de Chinees keek me smekend aan en vervolgens werd een bedrag genoemd.
Ik vond het g'nant en herhaalde dat die duif hier bleef.
Maar nu werd het pas echt g'nant want hij bood nog meer.
De meeste Chinezen zijn te goedgelovig als ze voor het eerst duiven kopen maar worden te wantrouwig als ze er al veel gekocht hebben.
Deze was kennelijk goedgelovig en wantrouwig tegelijk en meende dat ik die duif niet kwijt wilde omdat het een goede was.
ONVRIENDELIJK
Om een lang verhaal kort te maken. De sfeer werd onvriendelijk.
De Chinees zei dat hij de lange reis voor niets gemaakt had, de tolk werd pissig omdat een halve dag naar de knoppen was plus zijn commissie.
'Die duif is niets waard!' brulde ik nu bijna.
'Je zegt toch zelf dat je niets van duiven kent' brulde de tolk terug.
Ik besloot aan mijn lijden een einde te maken, hij kon de duif hebben.
Op geld pissen doe ik niet maar nog nooit met zo veel tegenzin geld aanvaard.
Nu maar hopen dat ik ongelijk had en de duif iets fatsoenlijks geeft maar ik heb mijn twijfels.
Over nooit mensen op de hokken laten nog dit.
Had onlangs een probleempje met een Ier. Die was hier geweest maar hij vond die A.S. 'gene toffe' hoorde ik later.
Tof hoef ik niet gevonden te worden maar toen ik informeerde naar wat hem niet bevallen was bleek dat ik hem op de hokken had moeten laten, dat deden anderen ook. Ik weet het. Het is een slechte eigenschap van me maar slechte eigenschappen heb ik zo veel. Meer nog dan de meeste Duitse liefhebbers, die hebben er drie.
DUITSERS
- Ze hebben een nimmer aflatend verlangen naar en geloof in ras.
- Ze hollen massaal achter dezelfde (mode) namen aan.
- Als ze jongen willen willen ze er van de kwekers.
Het doet denken aan 2006.
Een Duitser had jongen besteld en toen hij er om kwam had ik, zoals tegenwoordig hoort, ook de stamkaarten klaar.
De man echter zag tot zijn ontzetting dat de ouders veelal jongere duiven waren of, erger nog, jaarlingen.
En dat was nu juist niet de bedoeling. Hij wilde GOEDE; jongen uit de kwekers.
De klant is koning. Ik zei dat hij op een andere keer terug moest komen en bracht de jongen van de jaarling weduwnaars naar een hok in Belgi' waar ze enkele maanden nadien met overmacht het kampioenschap wonnen in een groot samenspel.
Het doet denken aan wat Leo Broeckx enkele jaren terug overkwam toen hij een ploegje jongen had dat fantastisch presteerde.
'Ik had geluk' zei Leo. 'Die waren eigenlijk voor een Duitser maar ik bleef er mee zitten. Het waren er uit de vliegers, de meeste jaarlingen. Van mijn beste kwekers die al goede gegeven hadden had ik ook jongen maar' slechte.
Zo zie je maar.
NOGMAALS DE CHINEZEN
Een beetje, of zeg maar veel, medelijden met die Chinees en zijn maten had ik overigens wel, temeer nadat ik hoorde hoe ze door hun tolk gefopt waren.
Ze waren ook bij anderen geweest, kenden geen woord Engels, dus hingen ze volledig af van de tolk en dat was me er een.
Men moet weten dat een en ander zich afspeelde toen we nog de gulden hadden en een dollar bijna 2 gulden waard was.
Van 'die anderen' hoorde ik dat de tolk hen gevraagd had de prijs op te schrijven, die liet hij aan zijn klanten zien om te tonen dat alles er eerlijk aan toe ging.
Maar wat bleek?
Tegen zijn metgezellen had hij gezegd dat het om dollars ging en niet om guldens.
De brave mensen betaalden contant en bij het afscheid nemen, als ze al in de auto zaten, moest de tolk telkens even naar het toilet om de helft van het betaalde bedrag op te halen en in zijn klep te steken.
Of hij zo slim was en de anderen zo dom?
In hun cultuur was hij 'zo slim' want elkaar belazeren zit bij velen daar in de genen.
Ze beschouwen het als een spel.
Rare wereld en raar volkje die duivenmelkers.