Ga direct naar de inhoud.

Nostalgie

BIJNA

 

Nostalgie.

Hieronder een stukje dat ik 15 jaar geleden schreef of'

Wat vliegt de tijd!

 

 

Bijna zijn we weer aan het spelen.

- Wat zal het nieuwe seizoen brengen?

- Zullen die goede duiven van verleden jaar het opnieuw doen?

- Zullen er onder de 1994-ers verrassingen zitten?

- Zullen we gespaard blijven van rampvluchten?

- Hoe zal de concurrentie zich houden?

We weten het niet. En onwillekeurig gaan zo vlak voor het seizoen je gedachten uit naar het vorige.

 

VERSCHILLEND

- Voor mij was 1994 het jaar waarin ik bijna kampioen werd van de ZNB met jonge duiven.

- Ik won bijna de Olympiade-ringenrace.

- Ik had bijna geen duiven dood van 'adeno.'

- Bijna had het thema doping in Belgi' het korps van de dierenartsen gespleten zoals lang geleden Mozes de Rode Zee.

- Bijna perfect was het systeem van elektronisch duivenklokken van die Duitse firma.

- En bijna had ik van die goede oude kweker weer twee jongen als ik de eieren niet uit mijn handen had laten vallen.

1994 dus een jaar waarin het niet echt mee zat? Integendeel.

Zo vaak in het leven van een mens is het 'bijna.' Ook in andere sporten.

 

ANDERE SPORTEN

- Marco van Basten ging bijna naar het WK.

- Daar versloegen 'wij' bijna Brazili'.

- Die gasten speelden zo goed dat bijna elke Nederlandse ploeg een Braziliaan op het verlanglijstje plaatste.

Bijna allemaal draaien ze thans leuk mee zij het bijna allemaal in het tweede.

Zoals aan haar stand verplicht kocht PSV die Brazilianen met de massa, maar bijna allemaal zakten ze door het ijs.

Ronaldo niet. Die presteerde het om bijna een hele wedstrijd in het eerste te schitteren.

Achteloos gingen wij er aan voorbij dat bijna alle Brazilianen in den vreemde maar een ding willen:

Zo snel mogelijk terug naar huis.

Romario had een goede reden.

Zijn vader was ontvoerd en dat zal ook wel, anders is hij zelfs voor zijn doen wel erg lang vreemd gegaan.

- Zandstra won bijna de 1500 meter maar hij viel.

- Feyenoord verloor bijna van dat provincieploegje uit Vilnius waarna bijna heel het land uit de bol ging voor dat voetbal van een andere planeet dat ze op de mat legden tegen Bremen.

Kortom niet alleen het leven van de duivenmelker zit vol bijna's.

Punt is hoe ga je er mee om.

 

NOODLOT

Sommige liefhebbers doen dat niet goed.

Bij tegenslagen menen ze door het noodlot achtervolgd te worden.

Ze stralen dat ook uit.

Mekkerend en jammerend worden ze een bron van ellende voor anderen en voor zichzelf.

Sommigen zie je ontredderd het clublokaal binnenkomen na een vlucht met slecht weer.

'Wat een rotsport, alleen maar sjachrijn' steekt men elkaar aan.

Onderschat de macht van het aanstekelijke niet.

Bij Holland Portugal zaten talloze jonge meiden op de tribunes.

Van voetbal hadden ze geen verstand.

Ze klapten, juichten, zongen en joelden als anderen dat deden. Waarom wisten de meesten zelf niet.

Het was de sfeer. Die werkte aanstekelijk.

Als in een club tegelijkertijd meerdere liefhebbers stoppen is dat geen toeval.

 

In duivensport moet minder gezeurd worden en meer gelachen.

Sommige mensen zijn te negatief ingesteld en het ergste is dat ze dat nog uitstralen ook.

 

SFEER

Sfeer, dat is belangrijk. Altijd en overal.

Ruzies doet voetballers minder presteren, die remmen kinderen in hun studie en be'nvloeden bedrijfsresultaten.

Positief denken is vandaag het motto.

- Wat baat het te jammeren omdat je geen kampioen werd doordat je klok een keer stil viel? Niets toch.

- Jammeren omdat je de eerste niet won omdat je duiven niet binnen kwamen verandert evenmin iets aan de uitslag.

- Met in bed liggen woelen omdat de eieren van die superduif zijn kapotgevochten of uitgerekend dat prachtjong verloren ging krijg je die ook niet terug.

Sommige mensen leven te zwaar.

Aan positieve dingen wordt achteloos voorbij gegaan of die worden als vanzelfsprekend ervaren.

 

TEGENOVERGESTELDE

- Waar je niet bij stil staat is dat je ook eerste prijzen wint doordat bij anderen de duiven niet binnenkwamen.

- Wat vergeten wordt als je een goede hebt is met hoeveel toeval je daar vaak aan geraakte, hoe veel geluk je had.

- Wat we onvoldoende beseffen is dat we, als je van duivensport houdt, in een luilekkerland leven.

Want hoeveel moeilijker hebben mensen het in landen als zelfs Amerika.

Men moet er soms 100 of meer kilometer rijden om de duiven in te manden, ze hebben geen fatsoenlijk duivenvoer, geen medicijnen, geen deskundige dierenartsen.

- En zo is er nog zoveel dat we als vanzelfsprekend ervaren.

 

Mensen moeten leren niet te zeuren over wat ze niet hebben maar blij zijn met wat ze wel hebben.

 

Wim Vos, de bekwame voorzitter van Afdeling West gaf onlangs goed aan waar het om gaat.

Bij het binnenbrengen van de klokken wordt er soms gezorgd voor een hapje. Kost 'de kas' enkele tientjes maar het doet iets.

 

WIJZER

Toegegeven ik heb duivensport ook anders beleefd.

Lange avonden heb ik in mijn tuin gestaan voor die ene jonge duif die verloren ging.

Waarom juist die, waarom juist ik, vroeg ik me dan vertwijfeld af. Het hield me uit mijn slaap.

Ooit gebeurde het dat zo'n duif werd opgegeven. Wat was ik blij.

Overal in het land heb ik al piepers terug gehaald.

En wat bleek nadien in bijna alle gevallen?

Duif niets waard.

Me voor niets zorgen gemaakt.

Me voor niets blij gemaakt.

Me voor niets uitgesloofd.

Dagen ben ik sjachrijnig geweest omdat duiven niet binnen kwamen. Ik voelde die pijn nog eens opnieuw als de uitslag in de bus viel.

'Daar had ik moeten zitten' ging het door me heen want op de uitslag staat nu eenmaal niet wanneer je duif thuiskwam maar wanneer die werd geklokt.

Later besef je hoe betrekkelijk alles is.

Wie herinnert zich die vlucht uit Etampes van mei 1988 nog?

Of die Provins van 1990?

Niemand toch.

Door zo iets laat ik geen uur van mijn leven meer vergallen.

 

FOUT

Eens schreef ik over een vlucht waarover ik niet tevreden was.

18 mee en 10 prijzen of zo iets.

Een tijd nadien sprak ik de voorzitter van de afdeling.

'Zulke dingen moet je niet schrijven' vond hij.

De meeste liefhebbers zouden met zo'n resultaat dolgelukkig zijn.

'Hij heeft verdomme gelijk' ging het door me heen.

Ik w's niet tevreden maar zo iets schrijf je niet.

Dat niet tevreden zijn zit in de aard van het beestje.

Als ik de eerste win wil ik de twee eerste winnen, speel ik 9 prijzen van 10 duiven dan verwijt ik de 10e duif dat hij gefaald heeft.

Ik mag dan zelden tevreden zijn, ik heb geleerd ook niet ontevreden te zijn.

Wat ik ook leerde is me niets aan te trekken van praatjes.

Ik adviseer U hetzelfde te doen.

 

PRAATJES

- Mensen die een bestuursfunctie vervullen hebben het vaak 'gevreten.'

- Mensen die in een krant schrijven stuiten op kritiek en...

- Mensen die hard spelen hoef ik helemaal niets te vertellen.

En dan te weten dat ik ooit al die dingen samen gedaan heb. In alle mogelijke en onmogelijke besturen gezeten, in kranten geschreven en goed met de duiven gespeeld.

Kun je nagaan.

Kwaadaardig over de medemens spreken of schrijven zit sommigen nu eenmaal in het bloed.

Sensatiebladen (de roddelpers zeg maar) bestaan ervan.

Wordt er over U gebabbeld? Zit er niet mee.

Sommige mensen leven van de roddel.

Het werkt heilzaam op hun minderwaardigheidsgevoelens.

Roddel is een teken van onmacht, van verweer.

Als men over je roddelt is dat veelal een bewijs dat je iets bereikt hebt.

Roddel is een wonderlijk mengsels van lust- en onlustgevoelens.

 

 

Roddel richt zich dan ook nooit tot de mindere.

Men roddelt over de kasteelheer, niet over de dakloze.

Men roddelt over de kampioen hardloper, niet over de invalide.

Men roddelt over de kampioen in de duivensport, niet over de man die geen prijs kan spelen maar trouw elke week zijn duifjes inzet.

 

GEZEGDES

'Over de doden niets dan goeds' luidt het gezegde.

Het berust op hetzelfde principe.

Zolang men niets van iemand te vrezen heeft ontstaat ook niet de behoefte de poten onder diens stoel uit te zagen.

Wordt er over U geroddeld en mist dat elke grond?

Reageer niet. Denk aan Joseph Roux.

U kent hem niet? Geen probleem. Het gaat er om welke boodschap die heeft:

'Laster is als een wesp die je lastig valt. Je moet geen beweging maken tenzij je er zeker van bent haar te doden. Gebeurt dat niet dan herhaalt zij haar aanval met nog grotere woede.

 

VEELBETEKENEND

Duivensport is wel degelijk tof maar soms moet je het plezier in je hobby zelf een handje toesteken.

We zullen in de toekomst vrees ik met nog minder zijn.

Maar ook dat mag geen reden zijn de hoofden te laten hangen.

Een land als Amerika telt slechts 17.000 liefhebbers.

Het plezier in hun hobby is er niet minder om.

DE CLUB

Lol in duivensport begint vooral in de club.

Daarom zou ik willen zeggen, laat ze bestaan, ook kleine clubjes.

Elk weekend verzamelen zich daar misschien 20 of 30 man om hun duiven in te manden.

Ze drinken een pint, praten over het weer, over die goede blauwe van Piet. Er zijn bejaarden bij, mensen die geen auto hebben. Waarom die mensen hun vermaak in hun eigen kleine wereldje afnemen?

Dat men voor grotere concoursen wil 'saneren' is normaal.

Maar vooral in Zuid Nederland staat in veel dorpen het regionale vitesse en halve fondspel nog centraal.

 

VERKEERD?

Beseffen sommige beleidmakers wel voldoende dat de meerderheid van de liefhebbers geen fond speelt, hoe mooi fond ook moge zijn?

Dreigt ook de pers niet het contact met het regionale vitesse en halve fondspel te verliezen.

 

Soms vraag ik me af of zowel onze bestuurders als de pers zich niet te zeer richten tot zaken die slechts een klein gedeelte van de liefhebbers aangaan.

 

Prestaties worden in de pers overgewaardeerd, vliegprogramma's, kampioenschappen enzovoorts lijken meer gericht op mega-hokken dan op de gewone man, maar goed, het zij zo.

We zijn weer BIJNA aan het vliegen.

Vergeet de slechte dingen, onthoudt de goede en wees positief.

Dat is goed voor jou, je omgeving en duivensport in het algemeen.