Ga direct naar de inhoud.

Sjonge jonge (25 juni)

En dan te weten hoe veel bestuurders en co zich (vaak) belangeloos inzetten om mensen als hij, U en mij met duiven te kunnen laten spelen. Hoe respectloos. De man is niet wijzer zeker? Anderzijds, soms past het je mondje open te doen. Dat is in duivensport al te veel jaren niet gebeurd.  

ZONDAG 22 MEI

Half zes en op de Heizijde in Turnhout lopen twee mannen heen en weer voor hun hokken. Quievrain was om 3.00 uur los. Die duiven moesten nu, na twee en een half uur vliegen van amper 130 km, toch al lang thuis zijn? Niet dus, zo bleek. En een onheilspellende lucht voorspelde weinig goeds voor de rest van de dag. Zo laat los duidde natuurlijk op slecht weer vooraf, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het er op buienradar niet eens zo slecht uitzag toen werd gelost.

VREEMD 1

Hoewel de weermannen er soms flink naast kunnen zitten, waren de voorspellingen voor afgelopen weekend juist. Zaterdag prachtig weer, de dag nadien, op zondag dus, zou het slecht worden. Het was met name voor de Afdeling Brabant 2000 in Nederland reden om de vlucht voor zondag niet door te laten gaan, in België verzetten veel samenspelen de vitesse vluchten van zondag naar zaterdag. Heel verstandig. Eindelijk die flexibiliteit waar duivensport zo behoefte aan heeft en die je zeker in België niet zou verwachten. In Antwerpen evenwel werd, hoe bar de weersvooruitzichten voor zondag ook waren, ‘gewoon’ gespeeld. Gelukkig waren velen zo wijs hun duiven thuis te houden en zij waren de winnaars van die dag. Zo veel minder duiven kostte de vervoerders alleen maar geld. Zij en de mensen die hadden ingekorfd waren de verliezers. Een concoursduur van uren bij de jongen voor een vlucht van amper 120 km zegt genoeg.

VREEMD 2

Ook niet te verdedigen zijn de overladen vliegprogramma’s. Neem weer 21 mei. Dezelfde dag waren er (weer in Antwerpen) vluchten uit:

-Chalon sur Saone. Ongeveer 495 kilometer.

-Blois: Ongeveer 490 kilometer.

-Souppes. Een kleine 400 kilometer.

En dat wordt er straks, met de grote fond er bij, niet beter op. Liefhebbers klagen al jaren over te veel vluchten en bijgevolg te veel werk, te veel kosten, te veel stress, te weinig vrijheid. Maar niemand die kennelijk ook maar een poging doet het sein op rood te zetten. In dezelfde lokalen enkele tientallen duiven (of minder!) ophalen voor twee vluchten van ongeveer dezelfde afstand? Belachelijk. Komt bij dat die dag ook nog van Souppes gevlogen werd, bijna 400 kilometer. Omdat oude en jaarlingen telkens apart vliegen kan dat neerkomen op zes uitslagen op een dag en bij dubbelingen zelfs meer. Wat een nodeloze kosten en werk. Omdat men een dag later ook nog twee vitesse vluchten heeft waarbij jongen, jaarlingen en oude apart vliegen kan je je vragen stellen bij de term ‘duivensport een mooie vrije tijdsbesteding’. Over de gezinsgenoten van aan duivensport verslaafden wil ik het niet eens hebben.

VREEMD 3

Omdat het hemd nader is dan de rok blijven we nog even in de provincie Antwerpen. De jaarlingen vliegen er zoals elders in Belgie (als enig land in de wereld) apart. In Samenspelen als Union en ZAV staan de jaarlingen automatisch gedubbeld tegen de oude. Daar heeft men dus ‘totaal uitslagen’ van alle gezette duiven samen. In Turnhout vliegen de jaarlingen ook apart. Maar, je raadt het nooit, daar is het VERBODEN die tegen de oude te zetten. Is een jaarling die in Union en/of ZAV met de oude vliegt ook een oude? Mag men diens prestaties voor een Asduif titel ook opgeven bij de oude? Mensen snappen het niet.     

VREEMD 4

Waar vooral buitenlanders niets van snappen is dat men van hetzelfde concours de naam van dezelfde liefhebber ziet in verschillende samenspelen. Dat betreft geen gedubbelde duiven in een overkoepelend samenspel maar verschillende duiven die in verschillende verbonden werden ingezet. Die mannen moeten op dezelfde avond toch niet in twee verschillende lokalen gaan inmanden, vragen ze zich af. Dat moeten ze wel. Dienaangaande zijn al heel wat snelheidsbekeuringen uitgedeeld. Hoezo de duif het renpaard van de KLEINE man? Lang geleden ja.

VREEMD 5

In een eerder artikel wees ik op de kleine inkorver die in zowat alle omstandigheden de pineut is. Daar moet iets aan worden toegevoegd. In sommige regio’s kan men voor DEZELFDE VLUCHT op drie plaatsen inmanden, dus aan drie verschillende concoursen deel nemen. Sommigen doen dat ook.Waarom al die moeite? ‘Men zou dan toch ergens beter kunnen ‘liggen’ en… men heeft DRIE kansen op het pakken van de 2 eerstgetekende voor een Nationaal kampioenschap. De man met zijn klein hokje, of de man die niet in staat is dezelfde avond van hot naar haar te rijden heeft maar EEN kans om zijn twee eertgetekende te pakken.

Duivensport is per definitie een oneerlijke sport. Vluchten met voor iedereen gelijke kansen bestaan amper. Aan weer en wind kan men niets doen maar waarom de sport nodeloos oneerlijker, ingewikkelder en onbegrijpelijker maken dan die is vraag je je af. Zoals gezegd, voor de meeste bestuurders past respect. Maar hoe ‘hoger’ men komt hoe meer je het idee krijgt dat ze niet weten wat bij de gewone man leeft. Helaas. Helaas. Helaas. Want als men ‘de gewone man’ verliest verliest men duivensport.   

VREEMD 6

En nu we toch kritische noten aan het kraken zijn, we kregen een filmpje toegespeeld van een Beglische lossing uit Nanteuil. Om mee te huilen. De manden werden handmatig open getrokken en toen de eerste duiven al lang uit zicht verdwenen waren moesten er nog manden worden geopend. Inderdaad: Sjonge jonge!!!