Ga direct naar de inhoud.

Zaterdag 23 juli (27 juli

Zaterdagvoormiddag 23 juli. Weer bijna geen duiven los. Op de site van Zuid Holland (www.afdeling5.nl) kan men lezen dat dinsdag opnieuw een poging gewaagd wordt een leervlucht in te lassen. ‘Opnieuw een poging,’ deze woorden zeggen al genoeg. Hetzelfde geldt voor andere afdelingen en geeft aan hoe de situatie in Nederland is: De jongen hebben nog maar amper gevlogen. Bij meerdere liefhebbers zelfs nog niet.

VERLEDEN WEEK

Neem verleden week. In Noord Brabant de eerste jonge duivenvlucht uit Quievrain, amper 150 km. De liefhebbers stonden klaar met lokkers in de handen, want het zou wel eens snel kunnen gaan. Maar wat een ontgoocheling, vooral voor de voorvlucht. Bij het binnen brengen van de klokken was nog de helft van de jongen afwezig. Achteraf bleken de verliezen beperkt, maar toch. Normaal is anders.

 ER IS MEER

Over die mysterieuze verliezen, ook bij prachtig weer, is al veel gezegd en geschreven. Gebrekkige gezondheid, zoals velen beweren, heeft er zeker mee te maken, maar men maakt mij niet wijs dat het alleen dat is. Er moet meer zijn, talloze incidenten onderschrijven dat en ook wat ikzelf meemaakte. Zo was ik enkele weken terug tegen het middaguur 28 jongen gaan lossen op ongeveer 15 km van het hok. Windstil en geen wolkje aan de lucht. ’s Avonds waren er nog bijna 20 weg. Die kon ik dus wel vergeten, dacht ik. De volgende morgen, met allesbehalve mooi weer, keerden ze op amper een uur tijd allemaal terug, soms met 2 tegelijk. Uiteindelijk is er eentje ‘blijven steken’. Hoe bestaat zo iets? Wat was er op de dag van lossen dat er de volgende dag niet was, of omgekeerd?

 VERANDERD

Want het is dus wel degelijk anders dan vroeger. Soms denk ik nog aan toen, aan mijn tienerjaren. Half het dorp had duiven (beetje overdreven), we speelden op zondag en gingen toen ook naar de kerk. Iedereen! De duivenliefhebbers zaten achterin en na de mis was het, in een wolk van sigarettenrook, er voor verzamelen. Daar werd geschat hoe laat de duiven zouden arriveren, want die waren uiteraard los. Meestal om 7.00 uur of zelfs eerder. We hadden geen weersites, geen buienradar, geen IWB of adviseurs van de weerkundige dienst, geen midweekvluchten, de meeste liefhebbers hadden in mijn kinderjaren zelfs geen auto om de duiven te lappen. En we verloren geen duiven.

Wilde men met 20 jongen spelen dan bestelde men 20 ringen. Na het seizoen waren er daar nog 18 van over. Wil je nu 20 jongen spelen dan bestel je best het dubbele aantal ringen. Of meer. Mij maken ze niet wijs dat er met het klimaat helemaal niets veranderd is.

ERG

In Nederland zit er bij velen de schrik zo in dat ze geen jongen meer durven spelen op de ‘normale’ vluchten. Die worden gespeeld vanaf half augustus en in september op de zogenaamde navluchten. Dan verliest men inderdaad veel minder duiven, maar helaas, daar wordt het jaar nadien een prijs voor betaald. Bij wat minder gunstig weer in het voorjaar gaan ze alsnog massaal verloren. En zo raakt men van de regen in de drup.

BELANGRIJK

Hoe belangrijk ervaring is ondervond ik zelf dit voorjaar. Van een befaamd hok op de kleine fond in de Antwerpen had ik verleden jaar wat eieren bekomen van de beste vliegers. Bedoeling was wat meer duiven te bekomen die geschikt waren voor vluchten van 600 kilometer. Er kwamen mooie jongen uit, maar die konden pas later in het jaar ervaring op doen en vlogen toen vier maal Quievrain. Er zit er niet een meer! Allemaal achter gebleven. Falco Ebben won zopas een 1e prijs met een jong als ei gehaald uit een van die duiven. Dus kwaliteit lijken die zeker te hebben gehad, ervaring echter veel te weinig. Hoe belangrijk ervaring is blijkt ook uit voorbeelden van vluchten waarbij jongen en oude samen los gaan. Het gebeurt dat het concours met oude slechts enkele minuten duurt, dat met de jongen een half uur of langer.  

GROEPSLOSSINGEN

Eerder schreef ik dat die groepslossingen er ook geen goed aan doen. De jongen blijven te lang samen en vliegen met te velen te lang verkeerd. Soms zie je ze in Antwerpen of Zuid Nederland overkomen. Enorme massa’s jongen die ‘en group’ gelost werden. Daarvan zitten er natuurlijk een hoop verkeerd, hun hokken staan immers niet in elkaars verlengde, met alle gevolgen van dien.

Zo kon het enkele jaren geleden gebeuren dat C Schellekens uit het Nederlandse Riel 26 jongen tegelijk thuis kreeg die de 26 eerste prijzen wonnen. Enkele weken nadien zou hij er tegen de westkant niet aan te pas gekomen zijn. Nog zo’n voorbeeld: Enkele weken terug stonden de liefhebbers uit Putte met 2 prijzen op de Rayon uitslag. En die hadden er samen toch 215 ingekorfd. In sommige streken zette men een streep door die groepslossingen, werd voortaan alles samen gelost wat werd beloond met veel minder verliezen en een mooiere spreiding der prijzen.

 OPNIEUW

Zojuist, het is nog altijd 23 juli, werd bekend dat de meeste vluchten zijn uitgesteld. Voor de jonge duiven in Zuid Holland betekende dat voor de 3e keer op rij twee nachten mand van zeer korte afstand. Dat uitstellen zal er vroeger, toen we dus op zondag speelden, ook wel geweest zijn maar ik meen toch van veel minder. Kan me niet herinneren dat mijn vader op maandag niet kon gaan werken vanwege de duiven.

24 JULI

We zijn een dag verder. In veel afdelingen is het hetzelfde liedje als verleden week: Bij het binnen brengen van de klokken nog de helft van de jongen absent. Vooral in de voorvlucht.  Liefhebbers worden moedeloos, vooral die enkelen die pas met duiven zijn begonnen. Hoe om te gaan met zoveel miserie? Je hebt maar een keus, al is dat moeilijk; Accepteren. Tegenslagen en pech horen bij het leven en zeker bij sport. Dumoullin, Mollema, Contador en zo velen kunnen er over mee praten.

Want duivensport is niet anders dan andere sporten: Vandaag een lach en morgen een traan. Onthoudt de toffere momenten en vergeet de andere. Dat is niet alleen goed voor jou maar ook voor je omgeving.