Ga direct naar de inhoud.

Verborgen verleiders

Mails krijg ik eigenlijk te veel. Ik deins soms terug als ik de computer aanzet. Het voelt als een aanval. Vooral lange mails van volslagen onbekende personen staan me tegen. Ik probeer alles toch zo goed mogelijk te beantwoorden, de mensen bedoelen het vaak goed en hebben soms een probleem.

Anderzijds, er hoeven maar twee achtereenvolgende dagen te zijn zonder of ik voel dat ik iets mis.

Dat vooral beginnende liefhebbers mailen verbaast me. Die zijn er kennelijk toch net redelijk wat.

 

INTERNET

Velen combineren enthousiasme met een soort wanhoop. Ze zien duiven zitten, hoeven geen kampioen te worden maar willen wel mee tellen.

Maar elk jaar weer stellen ze pijnlijk vast dat ze geen stap verder komen. Sommigen zijn dan al vele euro"s armer.

En weet je wie vaak de schuldige is? Internet!

Die zet ze op het verkeerde spoor. Die is er de oorzaak van dat mensen menen dat goede duiven het monopolie zijn van de gekende namen. Dus wenden ze zich tot hen om zich te versterken om nadien te merken dat ze nog grotere rommel in huis haalden dan ze al hadden.

Wat men ze ook met de paplepel probeert in te gieten is dat superduiven ook superjongen geven. Maar zo simpel is het dus niet en gelukkig maar.

Zelf liet ik me soms ook verleiden. Schafte ik ook duiven aan met stamkaarten waarop je zes keer of zelfs meer het woordje "super" kan lezen, meestal gevolgd door "breeder". Maar hoe uitgebreider de stamkaart hoe slechter de duif leek het soms.

Volstrekt waardeloze graaneters die geen prijs kunnen winnen uit die "super breeders? Ik heb er ook volop gehad en ben niet eens een beginner.

 

ANDERE BOEG

Ook zijn er de niet beginners, mannen die het slecht spelen beu zijn, niet zonder duiven kunnen en het op een andere boeg willen gooien.

Weer deed Internet sommigen (beetje overdreven) de afgrond in duikelen.

Doordat ze besmet raakten met de rassenwaan, de opgefokte propaganda. Het ophemelen van hokken die hun vroege prijzen niet dankten aan kwaliteit maar de massa. Want enkele kopduiven en 30 prijzen staat zo mooi, ook al had de verkopende "kampioen" 70 duiven mee. Ik schrijf dat vaker.

 

OOK DAT

Wat sommigen ook opbreekt is de waan die op internet wordt gecre'erd dat je niet meer zonder een kast vol medicijnen kan.

Ze betalen zich blauw maar opnieuw, "niks gekort".

Om over al die stompzinnige bij producten die duiven kunnen missen maar die wel handenvol geld kosten maar te zwijgen.

 

Sommigen hebben werkelijk alles geprobeerd. En raken zo gefrustreerd als een

gecastreerde haan in een kippenhok als ze zien dat sportgenoten die niets van medicijnen kennen, niets van al die bijproducten, niet die beroemde namen, niet die schema"s van dierenartsen, ze de kleren van het lijf vliegen.

 

NIET TE GELOVEN

Die speciale soep waarvoor je, schrik niet, 50 euro moet schuiven voor een enkel flesje? Toch te gek voor woorden. Mogelijk is het niet slecht maar geloof mij nu maar: Duiven kunnen zonder. En moeder de vrouw maar zoeken of er ergens iets in de aanbieding is als ze boodschappen gaat doen.

En wat te denken van dat poeder waar men in een collegiaal Nederlands blad regelmatig over kon lezen? Met dat poeder zou je minder duiven verliezen.

Van zo iets zou ik spontaan haaruitval krijgen al lijkt dat nu ook weer een probleem nu er nog zo weinig begroeiing over is.

Makelaars in luchtkastelen zijn het. Zelfs verliezen met jonge duiven is een gat in de markt geworden. Zo iets geloof je toch niet?

En toch is goed spelen, of in ieder geval zodanig dat je niet elke weekend je naam alleen op de omslag van de uitslag vindt, helemaal niet moeilijk.

Ik kan meerdere namen noemen van mensen die me dankbaar zijn voor de raad die ik ze gaf. Die die raad op volgden en goed begonnen te spelen.

En weet je wat het eerste was wat ik adviseerde?

Alles opruimen en een mand vol slechte duiven kopen.

Ja, "slechte duiven", dat leest men inderdaad goed.

 

EN VERVOLGENS

Met "alles opruimen" bedoelde ik ook al die medicijnen die ze in huis hadden.

"Ook minder op Internet zitten" had ik gezegd.

Met naar aanmeldingen te kijken op Pipa als er een nationale vlucht gevlogen wordt is niets mis, integendeel, dat doet half Belgi'.

Dat is ook fantastisch vernieuwend, ware het niet dat het dus aanmeldingen zijn en velen, vooral buitenlanders, dat verwarren met uitslagen.

Slechte duiven kopen dus want ze mogen amper 5 ' kosten had ik gezegd. En voor die prijs kan je bij weinig tophokken terecht, vrees ik.

Wel moesten die aan twee voorwaarden voldoen: Vrij jong en gezond. En om geen risico te nemen moesten ze ze EENMALIG kuren tegen de gekende kwalen, en zeker paratyfus niet vergeten.

Pas met een zekerheid van 100% dat aan die duiven niets maar dan ook niets mankeerde was het tijd voor de volgende stap.

Want het zijn de duiven waarvan je kweekt die oorzaak zijn van veel onheil.

Het goede en het slechte komt van het kweekhok. Zijn duiven die daarop huizen niet

perfect gezond dan kan je ook van hun jongen niets verwachten. Ongeacht de afstamming.

 

EN DAN

"En dan ga je ergens eieren halen" raadt U al? Inderdaad.

Waar? Hmm. Eenvoudiger is het om te zeggen waar je beter weg blijft.

- Dat is bij mensen met een massa duiven.

- Bij mensen die medisch wat slimmer zijn.  

- Bij mensen die alle dagen met de duiven rijden (Of je moet dat zelf ook gaan doen).

- En bij mensen die je niet kent.

Best ga je naar sportgenoten die (uiteraard) al lange tijd presteren en gebrek aan ruimte hebben. Dat noodzaakt ze duiven te ruimen waarvoor bij anderen plaats zou zijn. Liefst ga je naar mensen die je regelmatig ontmoet.

Zo"n man weet dat als de duiven niets waard blijken, hij daar telkens mee wordt geconfronteerd als je elkaar tegen komt. Een goede reden om je goed te bedienen.

 

WELKE EN WANNEER

Heb je zo"n man gevonden dan is de volgende vraag "wat voor eieren?" Ik zou die van de vliegers nemen. Op het kweekhok zitten vaak duiven die niets bewezen hebben. Ze zitten er omdat ze geld hebben gekost en/of vanwege de afstamming.

En "wanneer halen?"

Liefst voor het seizoen zodat je de jongen kan spelen.

De meeste zullen niets waard zijn, dat is het lot van elke duif, van welke ouders of hok ook afkomstig, maar ze zijn allicht beter dan die van jou als je geen papier raakt.

Het jaar haal je bij dezelfde liefhebber weer eieren, je test ze weer en nu moet je toch al ergens zijn. En is het zaak je weer niet gek te laten maken door Internet.

Helaas is het waar dat sommige sport(?)genoten liever de eieren weg gooien dan mensen in de sport houden.    

' Ad Schaerlaeckens