Ga direct naar de inhoud.

Te veel, altijd verkeerd (8 juli)

Een Nederlandse ‘journalist’ met een grote bek die wilde scoren kreeg het aan de stok met van der Vaart, de voetballer. Die zou volgens de journalist wat minder naar de snackbar moeten gaan. De discussie werd zo onvriendelijk dat v d Vaart vroeg of het weer terug over voetbal kon gaan.

VAAK SLAAPVERWEKKEND

Zo zijn er meer praatprogramma’s, ook in andere landen, waar het meer over randverschijnselen gaat (tatoes, affaires, haardracht, drankgebruik) dan over voetbal. En hoe komt dat? Het niveau van veel wedstrijden is niet om aan te gluren. Zo veel landen op dit EK heeft als gevolg dat de ‘kleintjes’ voorkomen van doelpunten belangrijker gaan vinden dan het maken er van. Verdedigen werd tot een soort kunst verheven die zelfs IJsland beheerste. Gevolg: Je moet al een heel slecht huwelijk hebben om nog naar zulke slaapverwekkende vertoningen te kijken.

EERSTE KEER

De dag van dat genante praatprogramma was ik gaan fietsen. Dit keer in de Belgische Kempen. En elke vrouw van een duivenliefhebber weet wat dat betekent. Er ontgaat hem niet een hok en die zijn er in die streek veel. Maar helaas, het zijn bijna allemaal hokken die alleen nog maar herinneren aan vervlogen tijden. Hokken met daarop duiven worden steeds zeldzamer. Die dag zag ik er zelfs niet een. En ik dacht aan Jos Joosen. De Antwerpse fondkampioen was enkele dagen voordien op me toe komen lopen en had gezegd: ‘Ik heb al lang duiven, maar een dag als morgen heb ik nog nooit mee gemaakt. Ik heb duiven mee op ZES verschillende vluchten!’ Hij bedoelde zondag 19 juni.

WAANZIN

Dat betrof dan vluchten uit Quievrain, Noyon, Melun, Montlucon, Montauban en Pau. Overwegende dat van de eerste vluchten aparte wedstrijden zijn voor jongen, jaarlingen en oude, dat er voor de verdere vluchten dubbelingen zijn (provinciaal, zonaal, nationaal en weet ik veel) vroeg ik me af hoeveel verschillende uitslagen die week bij hem in de bus zouden vallen. En het is hier dat iets helemaal fout zit. Zoveel hokken met daarop geen duiven meer, dus zoveel liefhebbers minder en tegelijkertijd zo’n overdaad aan vluchten, met soms drie fondvluchten op een dag? Er is geen duidelijker bewijs van een structuur die niet mee ging met de tijd. Sterker nog: Dat ‘zich niet aanpassen’ is een van de oorzaken van de teloorgang van wat eens een volkssport was.

 NEDERLAND

Zo had je in vroeger jaren in Nederland drie populaire overnachtvluchten: Sint Vincent, Dax en Bergerac. Die vluchten waren zo populair omdat er zo weinig waren. Na jaren kende elke Nederlander nog de namen van de winnaars, ook de gewone liefhebber die alleen maar halve fond speelde was geïnteresseerd. Maar gaandeweg kwamen er meer en meer van die vluchten. Pau en Barcelona waren nog ‘te begrijpen’. Die vluchten hadden een Internationaal tintje. Maar daar bleef het niet bij. Er bleven fondvluchten bij komen. Vandaag de dag moet je aan de doorsnee liefhebber niet vragen wie Nationaal Sint Vincent gewonnen heeft. Hij weet het niet en het interesseert hem niet. Het is hem allemaal te veel geworden.

 BELGIE

En dan te weten dat het in Belgie nog een stuk erger is. Zeker op de fond. We noemden 19 juni met vluchten uit Montlucon, Pau en Montauban. En die dag is geen uitzondering, er volgen meer van zulke. Drie fondvluchten op een dag haalt niet eens het niveau van de belachelijkheid. En weet je wat ik het ergst van allemaal vind? Elke Belg weet dat het van de zotte is. Zelfs verstokte fondspelers die van hot naar haar rijden om in te manden, klokken weg te brengen enzovoorts. Zelfs zij smeken een eind te maken aan die waanzin. En waarom doet men dat dan niet? Waarom saneert men niet in een sport die achteruitgaat terwijl ook liefhebbers niets liever zouden willen? De reden is dezelfde als waarom er 24 landen meedoen aan het EK: Geld !!!

GELD

Want, zo weten insiders, aan het inrichten van (Nationale) vluchten is veel te verdienen. Heel veel zelfs. Tienduizenden euro’s. Daarom dat bepaalde inrichters zich weren als een duivel in een wijwatervat om de vluchten die ze van oudsher hadden te behouden. De KBDB, zo hebben we uit betrouwbare bron, zou niet opgewassen zijn tegen die bobo’s met meer macht dan verstand. Want laten we wel wezen, het geld komt wel uit de zakken van de liefhebbers. En het verdwijnt in de zakken van? Ja , van wie? Met dat vele geld dat binnen komt zou nog te leven zijn als het terug vloeide naar de sport, de liefhebbers dus, als de KBDB die vluchten zelf in zou richten. Zoals in Nederland. Daar organiseren de Afdelingen zelf hun fondvluchten en het laatste wat men wil is er aan verdienen! Gevolg: Een enorm verschil in vracht en inleg kosten tussen Nederland en België. En wat een verspilling ook om soms in dezelfde lokalen duiven op te halen voor verschillende fondvluchten op dezelfde dag.

 EN VERDER

Verder weet een kind dat wat schaars is aantrekt. Hoeveel tv-kijkers zouden er overblijven als de Rode Duivels om de twee weken zouden spelen? Die overkill aan fondvluchten is niet alleen geldverspilling, die zijn niet alleen een te grote belasting, zelfs voor de profs, die zijn ook oorzaak van desinteresse. Over tien jaar zou het duivenliefhebbersbestand met meer dan de helft gekrompen zijn. Dat grote aantal fondvluchten is dus onmogelijk vol te houden. Waarom nu al niet het signaal op rood zetten? Al jaren smeken mensen om minder. Niet zo maar een groepje dat over alles zeurt, maar zowat iedereen. En zo dendert de trein voort in een neerwaartse spiraal waarbij niemand het sein op rood zet.

NOGMAALS TE VEEL

Nog goed herinner ik me hoe ik, vele jaren geleden alweer, met enkele vrienden op het strand zat. Ineens stootte een van hen me aan. ‘Zie je dat?’ Ik zag het. Een welgeschapen blondine in monokini. Alle ogen van alle mannen gingen haar richting uit. Enige tijd later zag je ze overal lopen. Toen ik voor de zoveelste keer werd aangestoten omdat er weer zo’n schone zonder bovenstuk voorbij kwam ik verveeld op. Heel even maar. Ik had meer aandacht voor een vlieg in mijn glas die ik er maar niet uitgepeuterd kreeg.