Ga direct naar de inhoud.

Omgang

“Als je vanmiddag toch je jongen gaat lappen, kan je die van mij ook wel meenemen zei de oudere liefhebber tegen de bijna buurman.

Die knipperde even met zijn ogen. Alsof hij het niet verstaan had.

Toen: “Dat dacht je toch niet, he? En ik zondag van jou rammel krijgen zeker?”

Een van de vele voorbeelden die aantonen dat egoïsme veel duivenliefhebbers aangeboren lijkt. Mogelijk is het zelfs een van de oorzaken van de achteruitgang.

 

MEER VOORBEELDEN

-Zo was er ook die man met Coli bij zijn jonge duiven. Hij was een beginner en wist niet goed wat te doen.

“Die heb je er toch zo terug bovenop” zei een tafelgenoot.

“Hoe dan?” wilde de eerste weten.

“Zoek dat zelf maar uit. Heb ik ook moeten doen” was de reactie.

-Zelf vergeet ik die vlucht uit Pithiviers van 2007 nooit meer.

Een ramp van formaat waarop 9 van mijn 10 eerstgetekende verloren gingen waaronder die duiven waar Jespers van der Wegen de eieren van haalden waar die zo enorm mee slaagden. Ook winnaars tegen duizenden duiven, Asduiven enzovoorts nooit meer gezien. Denk er soms nog aan. En ook aan de reactie van een “sport”genoot bij de voerboer:

“Van hem zijn we voorlopig verlost”, zei die.

Je kan niet geloven hoe pijnlijk dat was.

 

VEEL MAREN

Waar je dan weer wel vrolijk van wordt is een complimentje na een goede uitslag.

Tenminste, ik toch.

Helaas krijgen sommigen het gewoon niet uit de strot terwijl al is het maar een schouderklopje na een goed resultaat bijna iedereen veel deugd doet.

Wat je wel vaak hoort nadat iemand een enorme prestatie neerzette?

Een of meerdere “maars”.

-”Maar” hij lag die dag goed.

-”Maar” hij was naar de dierenarts geweest.

-”Maar” zijn duiven zaten ook al zo lang op weduwschap.

-Weliswaar veel prijzen maar te laat begonen. Of…

-Wel vroege duiven, maar… te weinig prijzen.

-”Maar zijn manden” zullen wel eerder zijn open gegaan.

-Het laatste jaar dat ik in B N fanatiek met jongen speelde kwamen die ongelooflijk. Na die vlucht met de 10 eerste prijzen tegen ruim 1.000 duiven had iemand me in St Quentin gezien, Daar zou ik wel dagelijks gaan lappen.

-Dan was er die tijdens een vlucht belde hoe het er bij stond. Op “7” (of iets dergelijks), zei ik. “Te laat” zei hij. De bijna juichende ondertoon in zijn stem zal wel inbeelding zijn geweest. Ik zat inderdaad te laat voor de eerste prijs en won de “2e”.

-Clubgenoten vroegen destijds dierenarts Marien wat dat toch zou kunnen zijn waarmee ik aan de duiven prutste.

“Laat je toch niets wijs maken” reageerde die.

Toen die zelf enorm begon te spelen hoorde je “geen wonder. Die weet wat hij moet doen.” Een compliment zou meer op zijn plaats geweest zijn. Mensen als hij, diens collegae van Rompay en Ally (en straks misschien Nicole de W) steken hun nek uit!

Want als dierenarts kan je amper goed doen.

Goed spelen is normaal, spelen ze niet goed dan zijn het prutsers.

 

WAAROM?

Krijgen die mensen minder begaafde duiven wel aan het vliegen alleen omdat ze

dierenarts zijn? Komaan.

Waarom dan zou die andere dierenarts, dr. H de Weerd, voor veel geld bij Verkerk duiven aanschaffen als het zo simpel was?    

Die “maren” die je steeds hoort zijn om te nivelleren.

Om de man die anderen “is ontgroeid” te degraderen tot een van de hunne.

 

HOUBEN

Zo kwam ik vroeger vaak bij Houben. Jef, Luc en Nadja speelden destijds enorm en een keer ben ik er gaan letten.

Dat was toen de duiven moesten “vallen” van de grote Bourges en ik was niet de enige. Het leek wel “koers” in de straat.

Omdat de Houbens al nerveus genoeg waren ging ik ook op straat staan. Tussen de mensen. En wat proefde je? Respect, hoop op een goed resultaat, maar er waren er ook die hoopten dat de familie op de bek ging.  

  Bij Houben in de straat. De duiven moeten aankomen van Bourges. ANDERS KAN OOK

Hoe het anders kan merkte ik in Berlaar waar de Gebrs van den Branden zich lovend uitlieten over Cyriel Lambrechts en Gert Heylen, nota bene de grote concurrenten. Zelfs wordt onderling geruild.

Zoals die mannen in Zandhoven, Pulle en Pulderbos doen.

Zo was er ook die man van wie ik dacht dat die bezeten was van jaloezie richting mijn persoon. Die kwam destijds veel bij Klak en wat had die tot mijn verbazing  gezegd? “Niet tegen te spelen.”

Nog een voorval dat ik niet licht meer vergeet was destijds de kampioenendag van M Brabant. Je zit in de club wel in een zetel helemaal in de overvlucht” verweet men me bijna. En plaatselijk zat/zit ik inderdaad in de overvlucht.

Even later zat ik aan een andere tafel. Met wat liefhebbers uit de overvlucht.      

En wat wisten die? “In de voorvlucht is het niet moeilijk kampioen te worden.”

In Midden Brabant zat/zit ik inderdaad in de voorvlucht.

Het is allemaal lang geleden. Maar juist omdat ik het me nog zo goed herinner toont aan welk een impact sommige gebeurtenissen op mensen kunnen hebben, zowel in positieve als in negatieve zin.

Verbazingwekkend hoe vindingrijk sommigen zijn om eigen falen te verklaren.

 

DANKBAARHEID

Wat ook pijn kan doen is ondankbaarheid. Niet willen weten dat men goed is met jouw duiven bijvoorbeeld. Zo zijn er die de namen van leveranciers van goede duiven nooit op de stamkaart zetten. Terwijl toch duidelijk is hoe het zit als op de pedigrees van iemand uit Vlaanderen duiven staan waarvan de ring begint met een 6, of een 2. Of een 5. Als ik van iemand goede heb zal iedereen het weten.

Omdat ik zelf zo veel moeite heb goede te kweken.

Gelukkig zijn er ook veel anderen. Mensen zoals T. Weer lang geleden had ik hem verwezen naar een liefhebber uit Ravels. Omdat hij enorm gelukt was met diens duiven stond hij kort na de eeuwwisseling weer op de stoep. Of ik nog zo iemand wist. Samen gingen we naar Gust Jansen.

Gust is nadien groter gemaakt dan hij was maar hij is een goed mens die goede duiven had en hij had T aan prima duiven geholpen.

Afgelopen winter had T gehoord dat ik wel een goede duivin kon gebruiken en amper drie dagen nadien bracht hij er een. En daar heeft hij heel ver voor gereden.  

Of het een goede is moet nog blijken, maar hartverwarmend is het wel als mensen waarderen dat je iets voor ze deed.

TOFFER

We kunnen de sport toffer maken door anders met elkaar om te gaan.

Zonder leedvermaak en soms een complimentje.

Niet eenvoudig na een vlucht waarop je zelf slecht pakte maar wat betekent een slechte vlucht als je een ander heel zijn weekend goed kan maken?

 

O s foto:

Bij de familie Houben in hun glorie jaren.