Ga direct naar de inhoud.

Niet aanrommelen

Medicijnen zijn ontworpen om zieke duiven te genezen.
En als duiven ziek zijn moet je er mee naar de duivendokter die best kan beoordelen wat de aard van de ziekte is en welke medicijnen aangewend dienen te worden.
Zo simpel zou het in feite moeten zijn.
Maar dan komt de werkelijkheid. En wat leert die?
- Dat veel liefhebbers maar wat aanrommelen op eigen houtje met het toedienen van medicijnen tegen niet bestaande ziektes soms als resultaat.
- Anderen menen resultaten af te kunnen dwingen met medicijnen.
- Dan is er een kleine groep verslaafden.
Lui voor wie kuren iets dwangmatigs is geworden.
En als er niet gekuurd wordt zit er wel een ontsmettingsmiddel, conditiepoeder of ander 'opwekkend middel' in het drinkwater.
Voor sommige van die lui heeft een week gewoon te weinig dagen om aan de duiven te geven wat ze nodig achten.v Probleem is ook dat zo weinig dierenartsen zich gespecialiseerd hebben in duiven.
Dat betekent dat sommige liefhebbers wel erg ver moeten rijden bij problemen en 'dus' zelf actie ondernemen.

PROBLEEM
Voor ontstoken oogjes zijn uitstekende middelen zoals Terra Cortrill, de meeste liefhebbers weten dat maar niet allemaal.
En wat doet men soms?
Men wendt zich tot de dierenarts uit het dorp, iemand die met de grootste moeite van de wereld een duif in handen kan houden en die blijkt evenmin van Terra Cortrill gehoord te hebben als het meisje in de plaatselijke apotheek.
Mensen die de moeite niet willen nemen een verplaatsing te maken of opzien tegen de kosten zijn aangewezen op wat ze hebben van horen zeggen met alle gevaren van dien.
Vooral voor hen enkele punten ter overweging wat betreft de toediening van medicijnen, meer bepaald antibiotica.

VERSCHILLEND
Antibiotica kunnen op verschillende manieren aan duiven worden toegediend.
- Via het drinkwater.
- Over het voer.
- Door een inspuiting.
- Middels het opsteken van pilletjes of tabletten.
Maar je kunt niet in het wilde weg te werk gaan.
Resultaat kan zijn dat het geen enkel effect heeft of erger nog dat het de duiven schaadt.
Diverse factoren spelen een rol als men overweegt op welke wijze antibiotica toe te dienen:
Ik noem er enkele:
- Het aantal duiven dat men wenst te behandelen.
- De aard en ernst van de kwaal.
- De duur van de behandeling.
- De aard van de medicijnen en de beschikbaarheid er van.

VIA HET DRINKWATER
Via het water is de meest toegepaste methode en begrijpelijk.
Het is snel en makkelijk, ook bij een groot aantal duiven.
Omdat je ze niet een voor een vast hoeft te pakken wat bij het opsteken van een tablet of inspuiting wel het geval is.
Als de ziekte die je wilt bestrijden zich verspreidt via het drinkwater (coryza of snot bijvoorbeeld) lijkt een bestrijding via het drinkwater ook de meest logische.
Toch heeft deze handelwijze nadelen.
De dosis is door de samenstellers van de medicijnen na zorgvuldige studies en veel proeven vastgesteld, een theelepel per liter bijvoorbeeld.
Probleem voor de fabrikant is echter dat de duiven zich niet altijd houden aan de hoeveelheid die ze geacht worden te drinken.

De consumptie van het water verschilt van duif tot duif en is ook afhankelijk van externe factoren als het weer.

Resultaat kan zijn dat duiven (die weinig drinken) te weinig van het medicijn binnen krijgen.
Dat geldt met name voor duiven die vechten tegen 'adeno/coli.'
Anderzijds kunnen duiven die geen conditie hebben of ziek zijn overmatig veel drinken wat weer tot gevolg heeft dat ze een overdosis binnen krijgen.
En zoals gezegd is er het weer. In de zomer bedraagt de wateropname het dubbele van in de winter!

ANDER PROBLEEM
Een bijkomend probleem met wateroplosbare medicijnen is dat sommige erg 'onstabiel' zijn, wat wil zeggen dat ze niet lang goed blijven. De werkzaamheid kan, vooral bij warm weer, in enkele uren verloren gaan!
Verder geven sommige medicijnen het drinkwater een slechte smaak en ook dat geeft problemen. Te weinig drinken!
Van sommige ontsmettingsmiddelen die na de vlucht in het water wordt gedaan is de smaak zo vies dat het voor duiven op hun thuisreis aanleiding kan zijn onderweg 'aan te leggen' om een dronk te nemen met als gevolg dat kostbare tijd verloren gaat om nog maar niet te praten over de gevaren van het drinken onderweg.
Bij problemen met de luchtwegen of 'de koppen' ('ornithose') zijn vooral tetracyclines populair en juist die verliezen snel hun werkzaamheid in water (binnen acht uur).
Een oplossing kan zijn kleine drinkbakken gebruiken die je noodzaken veelvuldig te verversen.
Het best doe je dat direct na het voeren.

Van tetracycline is bekend dat je die niet samen toe kunt dienen met calcium. Dat wil zeggen dat je best het grit van de hokken haalt tot de kuur beëindigd is.

GOED EN ZINLOOS

Over Baytril had ik het eerder. Wat velen niet weten is dat het ook in tabletvorm in de handel is.
Die tabletten zijn, evenals het vloeibare Baytril erg duur, maar wel heel goed.
Ze zijn handig om individueel te gebruiken maar wat sommigen doen, die verpulveren en vervolgens het poeder in het drinkwater doen is fout. Het ontstane poeder lost niet op en geeft het water een voor de duif erg vieze smaak.
De inspuitbare vorm van Baytril is evenmin oplosbaar in water.
Als je meent Baytril te moeten toedienen via het drinkwater dan kan dit dus alleen met de wateroplosbare stof.
Sommigen gebruiken Erythromycine om 'de kopjes te zuiveren'.
Een modeverschijnsel waaraan je best niet mee doet.
Het wordt heel snel afgebroken door de bacteriën in de krop en heeft daardoor voor duivensport amper waarde.
Als je het ooit gebruikt hebt en je kreeg de indruk dat er verbetering optrad was dit toeval.

INSPUITINGEN
Het grote voordeel van spuiten is dat je zeker bent van de juiste dosering en in geval van ernstig zieke duiven 'werkt' het bijzonder snel.
Je hoort wel eens van duiven die opeens beginnen te kuchen, soms zo erg dat het lijkt op het blaffen van een hond. Het resultaat na een spuitje van de dierenarts is soms verbijsterend.
Binnen twee dagen is de duif genezen.
Met een drinkwaterkuur zou er mogelijk een week of langer mee gemoeid zijn.
Nadeel van inspuitingen is, vooral als dat in de spieren gebeurt, dat die irritant kunnen zijn.
Nooit spuiten in billen of poten. Het duurt erg lang eer de stof zich in het lichaam heeft verspreid en als het zo ver is is het voor een groot deel afgebroken.

OVER VOER
Steeds meer liefhebbers verstrekken medicijnen via het voer dat ze plakkerig hebben gemaakt. Evenals de drinkwaterkuur een heel gemakkelijke manier om alle duiven te behandelen.
Maar ook deze methode heeft nadelen.
Medicijnen zijn bedoeld voor zieke duiven, de een zal meer ziek zijn dan de ander en juist de ziekste duiven zullen veelal weinig of niet eten.
Verder kan het toegevoegde medicijn het voedsel zo'n slechte smaak geven dat dit een reden kan zijn weinig te eten.

IN KORRELS

In Amerika geven sommigen in navolging van pluimveehouders korrels waarin een medicijn als tetracycline is verwerkt.
Dit gebeurt routinematig. Dagelijks een heel jaar door.

Dit is een absoluut verwerpelijke methode. Je kweekt zelf als het ware een 'superbacterie' met zo veel weerstand dat die na verloop van tijd niet meer te bestrijden is.

Van tetracycline en ook Baytril is bekend dat bacteriën na veelvuldig gebruik zo aan het medicijn wennen dat het na verloop van tijd elke uitwerking mist.
Sommige Amerikanen hebben heel hun stam duiven met zulke korrels naar de Filistijnen geholpen.

CONCLUDEREND
Elke ziekte en elk medicijn vereist een eigen aanpak.
Verder mag niet vergeten worden dat antibiotica altijd gegeven moeten worden met een bepaalde doelstelling.
Niet zo maar, niet routinematig of na een slecht resultaat, niet om van je duiven betere vliegers te maken.
Het enige doel van antibiotica is genezen.
Wees altijd voorzichtig met medicijnen en raadpleeg bij twijfel een gespecialiseerde dierenarts. Volg diens richtlijnen en ga zelf niet experimenteren.