Nieuwere tijden (23-09-24)
Nieuwere tijden
De leeftijd waarop een man zijn prostaat eens moet laten controleren heb ik al lang.
Maar met ouder worden krijgt een mens meer vijanden.
De spiegel is er een van. Niks meer over van die weelderige zwarte haarbos, wel rimpels die als rivieren over mijn gelaat zijn gaan slingeren.
Ik KAN er maar niet aan wennen.
Het begon destijds met dat mooie blondje.
Terwijl ik meende dat ze me indringend aan keek, ze was van het ‘nbbb type’(no brains, big breasts’) hoorde ik iemand roepen ‘opzij ouwe, of ik rij je van je sokken’.
NORMAAL?
Als ik dit schrijf, begin juni, lijkt het wel winter, maar dat kan niet blijven duren. De tijd voor opwaaiende zomerjurken en dansende goedgevulde T-shirts komt er aan. Kan niet anders. Ik houd daar wel van. Of dat wel normaal is?
Om van die twijfel verlost te worden ben ik gaan informeren bij generatie genoten en jongeren, wel allemaal mannen.
En die stelden me gerust.
‘Je bent een man’ zeiden die. ‘God heeft mannen zo gemaakt’.
Van die blote navels ben ik niet zo kapot. Soms wil ik zo’n meisje toeschreeuwen ‘denk toch aan je gezondheid doe niet mee aan die mode’.
Maar de zomer kan nu niet lang meer weg blijven en dan wordt het genieten. Van mooi weer, mooie vrouwen, mooie natuur en mooie uitslagen.
Mooie uitslagen? Ik moet aar iets over kwijt.
JONG VAN HART?
R Frost vertelt in zijn boek ‘the road not taken’ hoe hij tijdens een wandeling op een T-splitsing stuitte.
Wat dat is moet u weten. Je hebt nu eenmaal O benen, X benen, T splitsing, T shirt, L kamer, V hals, het N woord, plan B, de A bom.
Frost nu twijfelde welke richting uit te gaan, het pad dat al veel bewandeld was of dat nog weinigen hadden gekozen.
Hij opteerde voor het laatste ‘and that has made the difference’ zegt hij.
Het doet denken aan wat mij over kwam.
Heel mijn leven had ik voor het gemakkelijke en door vrijwel iedereen bewandelde pad gekozen. Dat van het weduwschap met doffers.
‘Waarom speel je geen ‘dubbel’ vroegen Zuid Hollanders me begin deze eeuw.
Dubbel? Hmmm.
Zo lang zo goed gespeeld en dan het geweer van schouder veranderen?
Stan Raeymaeckers ook og: ‘Begin er niet aan. Het is OF doffers OF duivinnen, beide leidt tot middelmaat. Het liet me niet los.
TOCH
- Met de helft duiven er evenveel kunnen spelen? Dat sprak me aan.
- Ook de gedachte niet meer met duivinnen te hoeven leuren.
- Peter van de Merwe was er lyrisch over.
- En dan die gast die ‘ouwe’ riep. Ik wilde geen ‘ouwe’ zijn maar mee gaan.
Ik maakte mijn keus en vanaf toen veranderde duivensport voor mij totaal.
Waar de weduwduivinnen zaten zette ik de ‘kwekers’, de vliegploeg werd gehalveerd.
Als ik voorheen met 30 weduwnaars van start ging moest ik daar 60 duiven voor houden. Nu maar 30 duiven om met 30 te kunnen spelen.
Ook minder voer, meer zuurstof, minder stront, minder pluimen, wat een genot.
CLUB
Nog herinner ik me de eerste keer dat ik met duivinnen aanschoof aan de inkorftafel. Ik was gewend dat de inmander van dienst me vroeg, ‘is dit geen duivin?’ als ik een doffer aan reikte. Want mijn duiven zijn nogal klein.
Maar nu reikte ik echt een duivin aan. En vervolgens nog een en nog een.
Daarna kwamen wat doffers.
‘Wat ga je nu toch doen?’ werd me gevraagd.
‘Ook met duivinnen spelen’ zei ik dan en men was tevreden. Van duivinnen hoefde je niet bang te zijn. Het zou voor meer evenwicht zorgen. Ik besefte dat het mogelijk een kwestie zou zijn van ‘de dood of de gladiolen’. Het werden de gladiolen.
TUINMEN EN TUINMAN
Meteen al trainden vooral de duivinnen zo geweldig dat een van de tuinmannen vroeg of hij mocht komen ‘letten’.
‘Kom maar’ zei ik, ‘je gaat wat meemaken’.
Hij wist wat ik bedoelde. Hij had in de voormiddagen de tuin onderhouden en had gezien hoe lang die duivinnen weg bleven. Soms uren.
De zon stond die dag hoog aan de hemel, de wind uit het noorden en ’s avonds de clubgenoten in de put.
De tuinman die was komen letten kon niet nalaten een dorpsgenoot te bellen, die had nog niets, ‘hier vliegen ze de ramen er uit’ brulde die.
Hij had genoooten, kocht een hok en de club kreeg er een nieuw lid bij.
ZO SIMPEL
Of dubbel weduwschap dan niet ingewikkeld is?
Integendeel, niets simpeler dan dat.
Voor het spel de geslachten soms wel samen laten want als duivinnen onderling paren levert dat problemen op. En ze zullen het blijven doen.
Of er dan geen nadelen zijn?
Ikzelf ondervond er een: Je gaat weinig goede doffers hebben, dat kan niet aan de kwaliteit liggen wel aan het systeem.
Een systeem dat vooral ideaal is voor mensen met weinig ruimte, omdat zoals gezegd, je meer rendement uit minder duiven haalt.
GOED, BETER, BEST
Of dat ook het beste systeem is?
Mannen als v d Wouwer en Willy Daniels zullen zeker vinden van niet. Die spelen of speelden alleen met duivinnen. De doffer blijft/bleef thuis.
De successen waren soms zonder weerga.
Willy verbijsterde zelfs de hele duivenwereld omdat hij niet veel duiven nodig had om zelfs de grootste inmanders schrik aan te jagen. En dat op afstanden die het domein van weduwnaars zouden zijn. De kleine fond dus.
Het legde hem ook geen windeieren. Want als je duiven kan verkopen voor 400.000 euro stuk…?
Of DAT het dan is? Spelen met duivinnen en partner thuis?
Dat vond ik ooit ja, maar de wereld staat niet stil en ook duivensport blijft in beweging.
BEZOEK
Een doffer paren met twee duivinnen lijkt me nu een nog beter systeem.
Ook dorpsgenoot Rik probeerde het met enorm succes evenals dat koppel dat op bezoek kwam. Een stel apart.
Hij zag er uit als een kruising van een zwerver die zich jarenlang niet gewassen en gekamd had met een Neanderthaler. En was waarschijnlijk rijk omdat zij veel jonger was en best knap. Ik loodste ze gauw naar achter zodat de buren ze niet konden zien. Zij voerde het woord. Ze was amper te verstaan maar haar ruim uitgevallen decollete maakte veel goed.
Ze kwamen onaangekondigd, maar hadden ‘goede wijn’ bij zich en dat scheelt hier.
Dat was om me te bedanken over wat ik ooit schreef over een doffer paren met twee duivinnen. Eerder speelden ze hun prijzen, nu, met dist systeem, lukte het te winnen tegen duizenden duiven. Haar dialect deed overigens denken aan die serveerster in dat restaurant.
‘Neemt U meNU?’ vroeg ze eens.
‘Eerst eten’ zei ik. Als man word je geboren en een man blijf je.
Hoewel… zo vanzelfsprekend is dat in 2024 ook weer niet.