Hoe dom kan je zijn?
'Allemaal prul in Holland' zei een zwaar gefrustreerde Belgische ex-kampioen.
'De Nederlanders hebben nu misschien ook op de halve fond wel de betere duiven' zegt een andere Belg, nog steeds een kampioen, dan weer.
'Want', zegt hij 'daar kan je selecteren per 100 en hier in veel samenspelen amper per 10 vanwege bedroevend lage deelname'.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen zeker?
Wat je vaak hoort is ook 'zo iets kan in Belgi' niet' als men het heeft over 'onmogelijke' kettinguitslagen op de kleine fond door Nederlanders.
Als er veel tijdsverschil zou zitten tussen de aankomsten zou je inderdaad aan minder concurrentie kunnen denken.
Maar een serie duiven pakken op een halve minuut van 600 kilometer vanwege geen tegenstand is moeilijk uit te leggen.
Trouwens, wat ene Vanvolsem uit Buizingen zopas deed is al even straf. Die speelde 2 duiven op Perpignan en klokte die beide op EEN minuut.
Van 900 kilometer dus.
Goede duiven zeker in plaats van te gillen 'dat kan in Nederland niet?'
RESPECT
Lovend spreken over sportgenoten ligt veel duivenliefhebbers helaas niet zo.
Als ze zelf niet presteren 'liggen ze slecht' en allemaal wonen ze in een streek 'waar de concurrentie moordend is'.
Tientallen keren heb ik al moeten horen 'dat moet hij hier eens komen doen', als iemand uitzonderlijk presteert.
En als de kampioen al eens slecht speelt hoor je 'die heeft op zijn kl' gehad'.
Kennelijk gaat men alleen in duivensport zo met elkaar om.
Ook een kat een kat noemen is iets waar sommigen problemen mee hebben.
Sommigen. Dus.
Mensen als G zijn anders.
Het ging niet naar wens maar die zocht geen uitvluchten als geluksweer of slechte ligging.
'Ik kreeg ze niet in regel en heb meer medicijnen moeten geven dan in 10 jaar samen en dan heb je een probleem' zei G.
CONCURRENTIE
Natuurlijk zijn er regio's waar de concurrentie minder is. Maar dat kan je niet van een provincie zeggen en zeker niet van een land.
Zou het niet zo zijn dat er overal VEEL slechte zitten en WEINIG echt goede?
Zo hoorde ik iemand afgeven op Duitse duiven.
'Ook allemaal rommel.' Ik wees hem er op hoe die een eenhokswedstrijd in Zuid Afrika hadden gedomineerd waarvoor de man in kwestie ook 8 duiven had ingezet.
'Ja maar dat waren 8 prullen' zei hij.
Dat zal wel ja. 8 Prullen waarvoor hij 1,000 dollar per prul aan inschrijfgeld had moeten betalen?
Wie je ook bent zeg gewoon dat je blij bent als je elk jaar 3 echt goede kunt kweken.
Dat betekent 9 goede op 3 jaar en liefhebbers met 9 echt goede zijn er niet te veel.
Liefhebbers die elk jaar 100 jongen fokken des te meer.
ZELF
Zelf sta ik ook jaarlijks versteld van het grote aantal slechte duiven dat ik kweek, zelfs uit goede ouders en uit koppels die al goede gaven.
Maar soms lukt het me wel, dan krijg je vraag, tegenwoordig vooral uit het oosten en dan maak je een en ander mee, dat kan ik U verzekeren.
Om zo weinig mogelijk aan mijn hoofd te hebben houd ik weinig duiven.
Wat je niet hebt kan je immers niet verkopen.
Er zijn immers belangrijkere zaken dan geld.
Neem nu die Chinees.
Gek word ik er van.
Hij wil duiven op voorwaarde dat ik ze koppel zoals hij dat wil.
Komaan zeg.
Zelf laat ik tegenwoordig (ongeveer) vrij paren, je weet toch niet waar ze uit komen, en meneer zal me eens zeggen hoe ik moet koppelen?
Zijn laatste verzoek was om een doffer te koppelen met diens kleindochter maar voorwaarde was wel dat die gele ogen had en vierkante okselpluimpjes.
Ik ben er niet op ingegaan.
SLECHTE WILLEN ZE.
Soms kweek ik dus ook goede en dat zijn bijna steeds kruisingen.
Wil je echter geloven dat weinigen die willen?
Voor men koopt wil men de stamkaart zien en als er 'ander bloed' in zit passen ze.
Daarom doe ik tegenwoordig maar als Dirk.
Eerst probeer(!) ik goede te kweken voor mezelf (door mijn beste duiven te kruisen) nadien ga ik slechte kweken want daar gaat de voorkeur naar uit.
Je moet het volk immers geven waar het om vraagt; desnoods het geluid van holle vaten.
Hoezo slechte? Ik paar verwante duiven en die willen ze. Liefst ziet men dezelfde duif meerdere keren op een stamkaart.
OOK STOM
Maar stommiteiten uithalen is niet het alleenrecht van buitenlanders.
Zo fokte ik dit jaar een duifje uit een weduwnaar dat (in Belgie) in een maand tijd de 2e, de 3e, de 4e en de 7e won.
Niet regionaal maar tegen naar Belgische begrippen enorme aantallen duiven.
Maar wat wil het toeval?
De vader had ik enkele weken eerder iemand beloofd.
Toen wist ik niet van dat jong, vervolgens van alles geprobeerd om de deal niet door te laten gaan maar 'een woord is een woord' kreeg ik te horen.
Was ik maar niet zo stom geweest te zeggen hoe goed een jong van die duif vloog. Natuurlijk had ik kunnen zeggen dat de vader ziek was maar dat is niet mijn stijl.
En ik maar zeggen dat je oude duiven pas mag verwijderen na het jonge duivenspel.
VLIEGERS EN KWEKERS
Die vader was een prachtige duif van goede afstamming, alleen hij presteerde niet.
Het is trouwens al de zoveelste keer dat ik uit mijn beste kwekers rommel kweek en goede uit de vliegers..
Jespers van der Wegen die in 2007 zo uithaalde op de Nationals kweekte zijn winnaars (waaronder een 4e en 15e Nationaal Bourges van ruim 31.000 duiven) ook uit duiven die hij hier haalde uit eieren van' de vliegers.
Hij had die niet tegen elkaar gezet om de soort zuiver te houden zoals velen doen maar gekruist.
Nu begrijpt U misschien waarom die Duitser keek alsof hij water zag branden toen hij me vroeg hoeveel jonge duiven moesten kosten.
'Van de kwekers zoveel, die uit de vliegers zijn duurder' zei ik.
'Je bedoelt omgekeerd zeker?' zei de man.
'Nee ik bedoel precies zoals ik het zeg' zei ik.
'Krijg ik dan zuiver soort van je?' was zijn volgende vraag.
'Nee, de meeste zullen kruisingen zijn' zei ik.
Hij bedankte me beleefd maar dit was niet wat hij wilde.
Hij zocht naar zuivere; Janssens, Schellens, Stoces, Huyskens van Riel of zo.
En hij vertrok.
Naar een ander adres, meer dan waarschijnlijk de ondergang tegemoet.