Ga direct naar de inhoud.

Bij de dierenarts

Mijn hond, Joeri, zult U niet kennen maar os geen gemis.

Meestal een tof beest maar soms een kreng zoals je er je ergste vijand niet een gunt. Hoewel U dat moet relativeren.

Ik heb geen vijan­den, sommigen zullen mij als vijand zien maar dat is hun probleem met nadruk op probleem.

Want vijanden ga je haten en haten is iets wat ik iedereen afraad.

Dat kan zo aan je vreten dat je zelf slachtoffer van wordt.

Mijn hond is overigens op jaren, geboren in de tijd dat het grijs in mijn haar de strijd was aangegaan met glan­zend zwart en als overwinnaar te voorschijn kwam.

Lang geleden dus.

Wat er aan mankeert?

Hij blaft als hij moet blaffen, tot zo ver alles in orde, maar' hij blaft ook als hij niet moet blaffen.

Menig bezoeker werkt dat danig op de zenuwen, maakte zelfs het overbekende 'fuck you' gebaar.

Het deed de hond niets en ik kon hem geen ongelijk geven.

Dat gebaar is nu al zo oud dat het aan vervanging toe is.

Toen kwam de dag dat hij het blaffen verleerd scheen, ook als er bezoek was.

Met al die diefstallen van tegenwoordig vond ik dat problematisch, dus moest er iets gebeuren.

 

KNETTERGEK

Ik pakte de Gouden Gids, zocht bij de 'd' van dieren­arts en stuitte op dr. Vogels.

Ik vond dat een betrouwbare naam voor een dierenarts en ik met Joeri naar hem toe.

In de wachtkamer zat nog iemand. Een man met een parkiet.

Joeri had belangstelling voor man noch parkiet, dat gold ook voor mij, maar toch groette ik hem.

'Is uw parkiet ziek?'

'Ik peins het', zei hij met zo'n ongeneeslijk Antwerps accent. 'Hij fluit niet meer.'

'Ach zo' zei ik, 'en wat is de reden?'

'Daarom ben ik juist hier' zei de man.

'Misschien is hij het fluiten gewoon beu' zei ik.

'Onmogelijk. Parkieten fluiten, dat zit in de natuur. En wat mankeert je hond?' vroeg die kinkel.

'Geen idee' zei ik. 'Ik ken niks van honden. Wel van vogels.'

'Bij mij is het omgekeerd' zei de man.

Toen werd die binnengeroepen en hij bl''f weg.

'Waar blijft die loser met zijn zwijgparkiet?' vroeg ik me af.

Het kan toch niet zo lang duren om zo'n bos pluimen weer aan het fluiten te krijgen?

Als ik dierenarts was zou ik hem een kwaadaar­dige kat voor zijn kanis houden.

Hij zou wel fluiten.

Toen kwam iemand met een duivenmand binnen.

 

LIEFHEBBER EEN

Hij keek naar mij en Joeri. 'Is dat Uw hond?' zei die.

'Nee, mijn goudvis' smaalde ik.

Die had hoofdpijn, ik gooide een bruistablet in het water en toen was het opgelost.

'Opgelost?' waarom zit je dan hier vroeg de man.

'Ik bedoel de bruistablet' zei ik.

Peinzend kijk hij eerst naar mij en toen naar Joeri.

'Bijt hij?'

'Jeetje, nog zo een' ging het door me heen. 'Hij bijt alleen als hij eet en in mijn pantoffel' reageerde ik en vroeg hem 'wat mankeert Uw duif?'

'Geel, ik snap er niets van. Enkele keren gekuurd, maar het gaat maar niet weg.'

'Laat eens zien?'

'Heb je dan verstand van duiven?'

'Een beetje' zei ik en bekeek de duif.

'Die heeft geen geel maar difterie' zei ik.

'Zie je dat zo?'

'Ik wel' zei ik, kennelijk met veel overtuiging.

'Dan ben ik weg' mompelde hij en verdween scheerlings.

 

LIEFHEBBER TWEE

Weer kwam iemand met een duif binnen.

'Problemen?' vroeg ik.

'Nee' zei de man koel.

'Wat doe je hier dan?' was mijn reactie. De man geeuwde maar begon toch te vertellen.

'Deze duif komt van de vlucht thuis altijd met een gehavende kop thuis. Zodanig dat ik hem soms niet kan spelen.'

'Wat verwacht je dan hier behalve een rekening?' vroeg ik.

'Ik kan je even goed helpen. Doe voor het inmanden wat Haarlemmerolie op de kop of geplette knoflook. Dat goedje stinkt zo dat je duif niet meer gepikt wordt.'

'Zeker weten?'

'Absoluut' zei ik.

'Dan ben ik weg' mompelde hij en verdween scheerlings.

Heb vooral vertrouwen in medicijnen die niet specifiek voor duiven zijn ontwikkeld. Dat zijn veelal de beste vanwege wetenschappelijk meer onderbouwd en verantwoord.

Het leek mijn dag, de volgende klant was weer een duiven­liefhebber.

'Is je hond ziek?' vroeg hij.

'Nee mijn tuinkabouter' sneerde ik, 'en wat is jouw probleem?'

'Ik heb niet echt een probleem maar wil laten onderzoeken of mijn duiven Coli hebben.'

'Dan kan ik je wel helpen' zei ik.

'Je duiven hebben Coli want alle duiven hebben Coli, het mag alleen niet te veel zijn.

'Dus kan ik hier eigenlijk niets komen doen?'

'Nog minder' zei ik.

'Dan ben ik weg' mompelde hij en verdween scheerlings.

 

LIEFHEBBER VIER

Het kon niet op. Weer een duivenmelker.

'Problemen?' vroeg ik.

'Ik snap er niets van' zei hij. 'eentje vertikt het het hok uit te gaan als ik ze los laat.'

'Mag ik hem eens zien?' vroeg ik.

De duif had roze vlees, poeder op de pluimen, maar toen ik de neusdoppen dichtdrukte nieste hij hevig.

'Je duif is verkouden' zei ik, 'ken je die staafjes met zo'n watje aan het uiteinde?'

Die kende hij.

'Dan moet je zo'n staafje eens diep in de keel steken. Dan kom je bij de larynx uit. Als er wat bloederige etter aan het watje kleeft ben je zeker. Doe enkele dagen twee druppels Baytrill in de bek en hij vliegt weer.'

'Zeker weten?'

'Bijna zeker' zei ik.

'Dan ben ik weg' zei de man, hij verdween scheerlings en ik was weer alleen.

 

DE PARKIETMAN

Eindelijk kwam de parkietman buiten. Hij kende iets van honden had hij gezegd.

'Zeg eens, wat denk jij van mijn hond?' vroeg ik.

'Niets mis mee, gewoon oud' zei hij dus besloot ik ook maar te gaan.

Later zag ik die liefhebbers weer.

Ze bedankten me uitbundig, ik bleek het goed gezien te hebben en dat had ze de kosten van een visite aan de dierenarts bespaard.

'Hoe kom je aan al die wijsheid?' vroegen ze.

'Ik ben niet wijs' zei ik, 'maar er zijn dingen die je als liefhebber moet weten.

'Lezen j'llie wel eens?'

'Weinig'.

'Wat lees jij dan?' vroegen ze.

'De Duif' zei ik. 'Moet je ook doen, dan word je beter liefhebber.'

EEN tip kan al waardevoller zijn dan de abonne­mentskos­ten.

'Maar jij was toch ook bij de dierenarts' wierp er een op.

'Met die hond ja, want van honden ken ik niets' zei ik.

'Abonneer je dan op een h'ndenblad' reageerde die.

'Hmmm. Misschien' zei ik.

Omdat dit 'riekt' naar propaganda voor dit blad teken ik enkel met mijn initialen.

 A.S.