Waarom, waarom?
Heb jij me laten staan?
Roepen bovenstaande woorden bij U herinneringen op?
Dan bent niet meer piepjong.
Dat was in mijn kinderjaren een hit en ik er later nog mee gescoord bij collega docenten toen die met geen mogelijkheid de leerlingen van de speelplaats af kregen.
'Laat dat maar aan mij over' zei ik (soms heb ik een grote bek) en liet het 'waarom' over het plein schallen. Je had moeten zien hoe die jongelui alle kanten uit stoven.
Dat was immers een lied voor oude mensen waarmee ze bedoelden ouder dan 40 (bent U er nog?).
Terug naar 'waarom'.
WAAROM
'Waarom schrijf je zo weinig over voeren?' vraagt men me soms.
Ik kan daar kort over zijn. Omdat ik er weinig belang aan hecht.
Trouwens, vraag aan tien kampioenen hoe ze voeren en mogelijk krijgt U tien verschillende antwoorden.
Goed voeren blijkt dus op veel manieren te kunnen, dus maken velen duivensport moeilijker dan die is.
Nergens zag je duiven die een heel jaar zo gezond waren als bij Klak.
Vanwege een uitgebalanceerde medicatie?
Vanwege 'voeren een kunst?'
Come on!
Aan medicijnen had de Reuselse vedette tegen wil en dank een broertje dood en'
hij voerde een heel jaar hetzelfde:
Van januari tot en met december, van maandag tot en met zondag, aan broedende,
azende en ruiende duiven.
Edoch:
Kan je met verschillende wijzen van voeren duiven gezond houden en tot prestaties brengen, dat wil nog niet zeggen dat je geen fouten kan maken. .
Die worden met name gemaakt bij jonge duiven. Te zwaar, te veel erwten.
Zo ging ik eens voor een week op vakantie tijdens het vliegseizoen. Ik zou op de dag van inmanden terug komen en 'Kale Ad' zou de duiven verzorgen.
'Gewoon zorgen dat er geen voer blijft liggen, verder is het altijd goed' had ik hem gezegd. Nadat hij een week de duiven verzorgd had werden de zes eerste prijzen gewonnen tegen 1.100 duiven. Het snoerde destijds heel wat tongen.
WAAROM
'Waarom schrijf je zo weinig over hokken?' vragen mensen me.
Ik kan daar weer kort over zijn.
Hokken moeten goed zijn, duidelijke zaak, maar een hok kan op verschillende manieren goed zijn.
Rene Somers uit Oelegem speelde ooit met zijn 'Dokus' en consorten de concurrentie de kleren van het lijf op hokken die potdicht waren.
Zo dicht dat er geen vlieg in of uit kon.
In die tijd was ik op de hokken van Hofkens Merksplas en de Janssens van Arendonk. Je haren gingen overeind staan als het waaide.
Snelheidskampioen Marcelis had de hokken dan weer potdicht.
En dan te weten hoe sommigen tobben over verluchting en ventileren.
Nouwen Paesen ging harder spelen toen hij op hield de hokken te verwarmen ('vergif' zei hij later). Van Uden uit Oss beweerde vorm te krijgen door te verwarmen.
'Leg het maar eens uit' zeggen Belgen.
WAAROM
'Waarom schrijf je zo weinig over medicijnen? Er is niets dat me meer interesseert' vragen anderen wel eens.
Ik kan daar opnieuw kort over zijn.
Kennis van medicijnen maken je geen kampioen. Talloze kampioenen hebben daar totaal geen kaas van gegeten, eerder tegendeel.
Mensen die alles over medicijnen en ziektes weten maken er niets van op de vluchten.
En dat geldt ook voor velen die van de ene dierenarts naar de andere hollen omdat ze het zoeken waar ze het niet moeten zoeken.
Waar dat dan wel is?
Het antwoord op die vraag is van een ontnuchterende eenvoud.
Bij goede duiven die weinig medicijnen nodig hebben om gezond te blijven.
Medicijnen zijn er om ziektes te genezen. Niet om het orienteringsvermogen en de wilskracht van duiven aan te scherpen.
Zo vroeg ooit iemand of ik een goed boek kende waarin stond wat je duiven moest geven om gezond te blijven.
Zo'n vraag getuigt wat mij betreft van een onbenulligheid die bijna vertederend is.
'Vergeet zo'n boek en leer uitslagen lezen en schaf de juiste duiven aan' zei ik.
WAAROM
'Waarom schrijf je zo weinig over ogen?' vragen weer anderen me.
Ik kan daar weer kort over zijn.
Omdat ik er niets van ken.
Heb al veel goede gehad en in handen gehad maar ik geloof niet dat er twee bij waren met dezelfde ogen.
Anderzijds heb ik talrijke waardeloze graaneters gezien, tot en met stadsduiven toe, met ogen die geheel volgens het boekje waren: Veelkleurig, met 'schreefjes', glanzend enzovoorts.
Zo zouden duiven met donkere ogen de betere kwekers zijn, 'witogers' daarentegen alleen geschikt om mee te vliegen en liefst bij helder weer.
Wat een kul.
In het buitenland hecht men veel belang aan het zogenaamde 'eye sign'.
Ogen met daarin een 'teken' dat zou wijzen op kweek kwaliteiten.
Als men duiven te koop aan biedt wordt zelfs gewezen op het feit dat die 'eye sign' hebben.
Als het zo simpel zou zijn stel ik me de vraag waarom sommige 'ogenkenners' 40 of meer kweekkoppels hebben.
Een beter bewijs van hun volstrekte onkunde en onzekerheid is toch ondenkbaar?
En toch zijn over ogen van duiven boeken geschreven.
WAAROM
'Waarom' vraag ik me dus met mijn boerenverstand af, volstaan pakweg vijf kweekkoppels niet als je aan de ogen kan zien hoe goed die zijn?
Stel dat je van die 5 koppels op een jaar 40 jongen kweekt en je er door pech 'maar' 4 supers aan over zou houden zou je op 4 jaar 16 supers hebben.
Wie heeft die?
Is dit artikel U niet mee gevallen? Had U gedacht dat er meer in zat?
Dat zei mijn vader ook altijd als hij zijn portemonnee weer eens teruggevonden had. Maar duivensport is nu eenmaal zo, veel minder ingewikkeld dan sommigen denken.
Goede duiven moet je hebben en de sport in de vingers.
Het andere is voor het merendeel 'gezever in de marge', bladvulling en niet anders.
Als U 16 weduwnaars hebt waarvan er drie presteerden en de rest er niets van bakte moet je niet gaan sleutelen aan verluchting, niet naar dierenartsen lopen, niet aan de hokken gaan timmeren maar de 13 duiven die niet presteerden verwijderen.
Zo simpel lijkt me dat.