17 April
Vrijdag 17 april. Buiten scheen de zon maar een schrale NO wind maakte het bijzonder onaangenaam.
En omdat de duiven totaal geen conditie hadden had de Antwerpenaar besloten om niet in te manden voor Noyon (235 km) maar ongeveer 100 km korter. Voor Quievrain. Ik zei hem dat hij het verkeerd deed. Dat hij zijn duiven in een nog dieper dal zou duwen. Dat duiven zonder conditie niet in de mand horen en al zeker niet bij dergelijk onaangenaam guur weer. Zelfs niet van Quievrain.
Ik voelde dat hij niet zou luisteren en dat deed hij ook niet.
Enkele dagen later zat hij op de blaren. Een prijsje, duiven kwijt en de thuiskomers zodanig ontregeld dat ze nog in geen weken bekwaam zullen zijn.
STRAF?
Bij een ander was de kweek redelijk gelukt ware het niet dat bij bijna de helft van zijn kwekers slechts een ei bevrucht was. Tenminste bij diens winterkweek.
Ik vroeg hem hoe dat ene jong was opgekomen en dat bleek prima. Ook met de
volgende rondes geen problemen.
Dus paratyfus, want aan zo iets denk je eerst, kon hij uitsluiten. En trouwens ook andere kwalen, anders waren de volgende rondes geen succes geweest.
Wat dan wel de reden had kunnen zijn?
Slecht sperma bij de doffers.
En waarom slecht sperma?
Vanwege geen conditie.
En waarom geen conditie? Dat is inderdaad vaak de hamvraag maar ik vermoed bij hem het hok. Dat is zeker in de winter geen goed hok.
Ik weet hoe moeilijk het voor sommigen is niet te gaan kweken als de tijd daar is, voor velen eind november. Toch is dat de enige optie.
KLOPTE
In de omgeving Kessel, Nijlen, Heist, Berlaar enzovoorts is het fantastisch fietsen. Prachtige omgeving, fietspaden beter dan de snelweg (een ramp in Belgi') en de knooppunten voor fietsers perfect aangegeven. Veel beter dan in fietsland Nederland stelde ik tot mijn verbazing vast.
Geen wonder dat de Stonne daar zo vaak op de fiets zit.
En wat zie je er veel duivenhokken, weliswaar bijna allemaal leeg maar wel stille getuigen van een roemrijk duivenverleden.
Op enkele hokken zag ik duiven zitten te suffen, vermoedelijk geen zin om de lucht in te gaan vanwege de wind. Tot ik heel hoog een klad duiven ontwaarde die duidelijk met veel plezier het luchtruim doorkliefde. Na een uur vlogen ze er nog. Hoog en hard.
"Die horen thuis op een goed hok" zei ik tegen mijn vrouw.
En mijn tragiek is dat ik ook wel eens gelijk heb. Het waren duiven van Frans en Maurice Van Den Brande, met Gert Heylen en een handvol andere Marissen toppers op de regionale vitesse.
Dat weten de mensen best die er tegen spelen. "Niet te doen" zeggen sommigen.
DE SOORT?
Ik haalde altijd de schouders op als ik liefhebbers hoorde klagen over natte neusjes en tranende ogen bij hun jonge duiven.
Heb dat zelf nooit gehad. Kende dat niet.
Tot dit jaar dan. Als ik dit schrijf, 17 april dus, lopen er verschillende met een natte neus. Enkele snotteren zelfs. En wat nu zo merkwaardig is?
Gekweekt uit duiven die ik bijhaalde om op vluchten van 600 tot 800 km te presteren. Zelf heb ik ze niet voor die afstanden.
Dat ze afkomstig zijn van een groot kampioen spreekt voor zich. Ik denk dat ik nu TIJDELIJK de dupe ben van diens gedegen medische begeleiding. "Tijdelijk" omdat ik
er verder toch vertrouwen in heb. De duiven staan me goed aan en zo moet het toch beginnen.
SJONGE JONGE
L v d B adviseerde me eens op Pitts te kijken naar de uitslagen van Liedekerke. Dat deed ik en dat was schrikken. Ongelooflijk hoe veel geld er (nog) omgaat en dat van
Quievrain, amper 60 kilometer.
Of zulke vluchtjes wel waarde hebben?
In Nederland doen sommigen (!) min achtend over het Quievrain spel in Belgi'.
Ik denk daar anders over. Heb veel respect voor liefhebber en duiven.
Neem nu die duiven van Liedekerke.
Die worden samen gelost met TIENDUIZENDEN andere, die voor het merendeel verder moeten, en daarom knap hoe die zich in de voorvlucht los weten te maken.
OPNIEUW SJONGE JONGE
Op Pipa stond de 11-815 te koop.
- De duif was gekweekt door Eric Limbourg.
- Er was een stamkaart bij van M de Cock.
- Ze werd verkocht door Vermeerbergen Wilms.
Je zou bijna zeggen dat het om te lachen was, maar dat was het zeker niet.
Hoogstwaarschijnlijk heeft ze op alle drie de hokken ten overvloede bewezen geen
pijp tabak waard te zijn. Blijven veel van die buitenlanders dan zo stom vraagt een mens zich af. Overigens pleit het voor de transparantie van de site dat ze dat zelf wereldkundig maken.
Zo werd er ook een duif verkocht door Nederlandse W Sp. In de voorouders een duif die de snelste was geweest van Etampes (70.000 duiven) en ook van Provins (30.000 duiven).
Toen die "voorouder" destijds werd verkocht wezen bestuurders en vervoerders me al op die onwaarschijnlijke aantallen duiven. Want 70.000 duiven hebben er natuurlijk
nooit gestaan in Etampes, laat staan voor een en hetzelfde concours.
S heeft dat zelf niet verzonnen, gewoon overgenomen.
En wat te denken van de duif van van T die afgelopen winter, ook op Pipa, werd verkocht. Er werd uitgepakt met de snelste van zo"n 75.000 duiven.
Kan natuurlijk nooit. Wat had men gedaan? De snelheid van die duif vergeleken met die van winnaars van andere losplaatsen.
En van verschillende vluchten op verschillende tijden los, de aantallen duiven opgeteld. Veel gekker moet het toch niet worden. Is er dan niemand die het sein op rood zet?
ZO DOEN ZE HET
Hier is de bakermat. Buitenlandse kopers hebben dan ook bijna alleen interesse voor "onze" duiven.
En toch domineren "wij" de vele eenhokwedstrijden die overal ter wereld gehouden worden zeker niet, het tegendeel is vaak waar. Tot verbazing van velen doen met name de duiven uit Kuwait het vaak veel beter. Vriend Omar, bij velen welbekend, lichtte een tipje van de sluier.
Die mannen sturen er jongen naar toe die bij hen al maanden rond vlogen en hier soms al gespeeld zijn. Om eerst maar eens te bewijzen of ze het inschrijfgeld waard zijn. Of die daar, met name in Zuid Afrika, niet meteen verloren vliegen?
Nee hoor, geen enkel probleem. Waar zouden ze trouwens heen moeten met in wijde omgeving geen duivenhok te bekennen.
Dat ligt hier wel even anders, dus maar niet na apen voor bijvoorbeeld Nevele.
THEE OF IETS ANDERS
Nogal wat melkers geloven in thee, knoflook, karnemelk, bietensap of iets dergelijks.
Niet onmogelijk hebben die zaken nut maar dan wel op voorwaarde dat je die
toedient als een soort kuur, dus een aantal dagen achtereen.
Een dag per week thee of knoflook of wat dan ook mist elke zin.