Ga direct naar de inhoud.

Toch nog een toffe dag

Ik heb best zin om nog eens zo"n ouderwetse zaalverkoop bij te wonen mailde Tijmen.

27 December was weer zo"n dag in het Limburgse Thorn. W de Br is zo"n man die ook geen zin in heeft mensen aan huis te ontvangen dus dan zo maar.

Maar wat zag het er slecht uit. Amper bekwaam om buiten te komen, laat staan de wew op en in Limburg zou het allemaal nog veel erger zijn.

Als dat maar geen fiasco werd dachten velen.

Maar duivenliefhebbers laten zich niet zo gauw uit het veld slaan. De eerste 50 km dacht ik ook vaak "waaraan ben ik begonnen" zeker als weer zo"n onverantwoorde vrachtwagen in onverantwoord hoge snelheid voorbij suisde die je dan even later weer tegen kwam. Geschaard over de hele of halve breedte van de weg.

 

MEEVALLER

Maar de weergoden hadden het weer maar eens bij het verkeerde eind. Juist nabij Thorn was weinig aan de hand en kon je gewoon door rijden.

De verrassing van velen was groot dat de zaal toch nog zo vol zat met vooral ook heel veel Belgen. Veel toppers ook.

Mogelijk was de belangstelling verleden jaar iets groter, toen kon je niet eens bij de duiven komen, nu lukte dat wel, zij het met moeite.

 

WEL GEHINDERD

Niet dat het allemaal vanzelf ging.

Jordi uit Langeweg had zich met zijn vader al verheugd op de verkoop. Maar hij stuurde een berichtje dat hij om had moeten keren, niet te doen.

Bas uit Reeuwijk zou ook van de partij zijn. W en hij zijn dan wel opponenten maar dat is maar enkele uren op een dag en die dagen zijn enkel de dagen dat er gevlogen wordt. Als het wapengekletter voorbij is worden wonden gelikt, wordt er gefeliciteerd en is er weer vrede.

Wat zeg ik vrede? Dan worden soms zelfs duiven geruild of ge/verkocht.

Bas was er niet. Tot hij vlak voor de verkoop toch op kwam dagen. Drie uur had hij moeten rijden.

Hij was net Tijmen voor. De "arme" man had er 4 uur over gedaan om er te geraken.

Nog langer dan die Vlaanderaars. Misschien hadden ze goedkopere duiven verwacht, of hadden ze schrik van het weer, want ze waren ook zo weer weg. Dat ze van zo ver kwamen verraste me, maar al gauw bleek waarom. Ze waren heel anders tegen Nederlandse duiven aan gaan kijken sinds een van hen een absolute superduif op het hok had. Een rechtstreekse Bosua.

 

DE MOEITE

Eenmaal de verkoop aan de gang dacht niemand meer aan het weer. Omroeper Gust deed zijn taak weer voortreffelijk en de ambiance in de zaal was voelbaar. Hij  hoefde niet een keer om stilte te vragen, niets dan vrolijke gezichten, het leek een grote vriendenclub en de liefhebbers hadden er zin in.

De eerste 25 duiven waren (erg) duur, de laatste 15 goed betaalbaar, behalve de drie allerlaatste.

"Waren het 62 duiven geweest in plaats van 82 dan had je een bijzonder fraai gemiddelde gehaald" zei ik tegen Gust.

Gust antwoordde gevat: "Dit is toch veel beter zo? Nu hebben veel mensen die de moeite namen tot hier te komen niet de indruk dat er voor weinig geld helaas niets te halen is." Hij had gelijk. En meer nog. Ben er zeker van dat onder die duiven van ongeveer 200 euro betere zaten dan onder SOMMIGE van die duiven waarvoor het tiendubbele betaald werd.  van ongeveer het tiendubbele. Zo gaat dat immers bij verkopen, zeker bij liefhebbers met een brede basis.   

 

SFEER

En zo werd het, ondanks het barre weer, toch nog een toffe dag met een geslaagde verkoop. Een dag ook dat heel veel toppers uit zowel Nederland als Belgi' weer eens konden bij praten.

En wat daarbij de laatste jaren opvalt? Er zijn geen Nederlanders en Belgen meer. Dat viel me al vaker op bij de Gouden Duif.

Als je vroeger ergens binnen kwam keek je als Nederlander automatisch naar landgenoten. Daar ging je bij zitten.

En Belgen deden hetzelfde. Die barri're is helemaal verdwenen. Men kruipt lekker bij elkaar aan tafel. Nederlanders doen geen moeite Vlaams te praten, Belgen geen moeite Nederlands. Men heeft elkaar geaccepteerd en vooral gaan respecteren.

En wat ook anders is?

Vroeger zag je amper Belgen als een Nederlander verkocht. Nu bijna evenveel als Nederlanders. Daar zullen de successen van Nederlandse duiven in Belgi' zeker mee te maken hebben. Zou een vedette als Joost de Smeyter heel die verre rit gemaakt hebben als hij en Luc Sioen niet zulke goede Hollanders hadden?

 

EN VERDER

- Roger Buvens en vrouw waren er. Die hebben al zulke goede dus daar sprak toch respect uit.

- Goedlachse Jan v d Pasch, wonderbaarlijk hersteld van de ziekte, zagen we de soort terug kopen waar hij al zo succesvol mee was.

- Zou Leo Heremans 10 jaar geleden Nederlandse duiven gekocht hebben? Hmm.

Weet niet. Nu hij zijn "Bolt" kweekte uit een Hollander smaakte dat kennelijk naar meer.

- Kampioen Danny van Dijck overhandigde ons (Marcel W en mij) een duif. "Moet je deze zien" zei hij. Ja een prul vonden Marcel en ik. Maar dat bedoelde hij niet. Hij vond het een super. Ik keek Marcel ongelovig aan. "Niet mee lachen" zei die.

Zoiets maakte ik twee jaar geleden ook mee. Den Danny kocht een prul zoals ik er nooit zag. Hij kweekte er een van de beste duiven van het land uit.

- Maurice Haesendonkcx kon het in het etentje dat volgde weer niet laten te schampen over Hollandse duiven waar Willem bij was en kreeg de lachers op zijn hand. Hij begon ook over de ligging. Goede liefhebbers klagen daar niet over, aldus Maurice en er werden steken uit gedeeld richting mensen die nooit anders doen terwijl soms het tegendeel het geval is.

 

Cor Z

Ik sprak ook een man van, ik schatte hem voor in de 60. "Ik kom uit de streek van Willem, jij kent daar veel liefhebbers, zeker?"

Ik zei: "Niet echt, weinig meer dan een handvol. Willem noemt wel eens wat namen maar die vergeet ik steeds. Hij heeft het wel vaak over iemand van 85 die nog fanatiek is en ook bijzonder presteert. Ene Cor en nog iets." "Die man ben ik" zei de "man van voor in de 60". En glunderde van oor tot oor.  
Links Cor Zweere, je gelooft het niet maar 85 en nog succesvol ook, rechts Michel Beekman en de deugd in het midden. Nou ja deugd......h