Ga direct naar de inhoud.

Pavlof, mensen en duiven

Hoe komt het dat de mens is zoals hij is? Met al zijn verschillende karaktertrekken en eigenschappen? Eeuwen terug al stelden met name pedagogen zich die vraag.

Een kwestie van erfelijkheid, zei de ene stroming. Al bij de geboorte is het  karakter bepaald.

"Klopt niets van" meenden anderen. De mens is het product van zijn omgeving. Van  opvoeding en milieu. De waarheid ligt, zoals gewoonlijk, in het midden.

Ons karakter wordt bepaald door erfelijkheid En milieu.

 

CONDITIONEREN

Waar ik naar toe wil is conditioneren.

Voor mensen die niet bekend zijn met Pavlof en zijn honden enkele voorbeelden ter verduidelijking:

Zoals dat van die docent bij wie ik ooit stage liep. Als de klas rumoerig werd ging hij recht staan en greep naar zijn ring. De klas werd doodstil.

Ik stond verstomd. Wat bleek?

Ondeugende scholieren kregen van hem een tik (toen kon dat) maar eerst deed hij omslachtig zijn ring af. Al gauw wisten ze wat volgde. Vandaar die stilte nu.

Ik herinner me ook wat destijds gebeurde als de kat van mijn grootmoeder weer eens weg was. Ze schuifelde met een leeg schoteltje over de vloer en oeps, meteen kwam die aangehold.

Later begreep ik het. Telkens wanneer die poes melk kreeg gebeurde dat met hetzelfde ritueel: Geschuifel met een schoteltje met daarin melk.

Voorzien in de voornaamste levensbehoefte (eten dus) is DE manier om te leren, conditioneren, discipline aan te brengen. Dat gebeurt met name bij dolfijnen, paarden, honden. En met duiven is het weinig anders. Alle kampioenen conditioneren, al beseffen sommigen dat zelf amper.

 

HANTEERBAAR

Door "conditioneren" kan je bij duiven discipline aanbrengen, er hanteerbare duiven van maken die doen wat we willen.

Als iemand ze binnen roept met "kom kom" doet hij aan conditioneren.

Waar het om gaat is dat je, telkens als je de duiven voert, dit samen doet vallen met bijvoorbeeld een geluid.

Punt is dat je dat ALTIJD doet, ook als de duiven al binnen zijn zou je "kom kom" moeten zeggen bij het voeren. Weer wat voorbeelden.

- Als B v Oeckel luid een bel laat rinkelen stormen de trainende jongen naar beneden, het hok in.

- A v d Wiel heeft een flitslamp op het hok. Als die aan en uit gaat gebeurt hetzelfde.

Omdat ze "weten" wat dat betekent: Eten.  

- Zelf heb ik altijd een fluitje op zak. Daarmee haal ik ze binnen en als ze eten blijf ik zachtjes fluiten. Afwisselend fluister ik "kom kom"", maar WAT je zegt is eigenlijk niet van belang. Dat kan ook zijn "rot op, rot op". Als je dus maar steeds hetzelfde zegt.

- Klak had zijn stok. Enkele kloppen en de duiven vlogen hun bak in.

 

VROEG

Niets vervelender dan bange duiven, of duiven zonder discipline.

Soms schrijf ik "bange duiven zullen er wel van natuur zijn, maar de meeste worden bang gemaakt". Het is het verhaal van erfelijkheid en milieu.

Dat "hanteerbaar maken", discipline aanbrengen, kan niet vroeg genoeg beginnen.

Al wanneer jongen nog in het nest liggen kan je, telkens als je voert, dat combineren met een bepaald geluid.

Alles kan, uiteraard ook rammelen met de voerbus. Als je jongen die niet vlot binnenkomen uit medelijden alsnog voert ben je niet consequent en niet aan het conditioneren, integendeel. Dan ben je ze, door ze te belonen voor hun slecht gedrag, voor altijd aan het bederven.

Jongen die bij mij niet in het gareel lopen en te lang buiten blijven hebben een probleem. Het raam achter de spoetnik gaat dicht en ze kunnen een nachtje buiten slapen. Daar is er nog nooit een ziek van geworden.

Altijd het hok betreden met dezelfde kleren en een versnapering, bv pinda"s, is ook conditioneren.

En waarom kruipen jonge duiven bij sommigen de mand in als ze die op het hok zetten (ideaal voor het lappen) en doen ze dat bij mij niet?

Nu weet U het antwoord.

TONEN

Soms lees je dat liefhebbers ondervonden dat wel of niet tonen voor het inmanden geen verschil maakt.

Natuurlijk maakt het geen verschil!  Of het moet zijn dat je van extra werk houdt en van duiven die opgewonden de mand in gaan.

Het telkens weer in de mand zetten en daarin zitten, telkens weer de reis naar de losplaats maken en daar losgelaten worden betekent voor duiven genoeg. Die weten wat bij thuiskomst wacht. Die zijn geconditioneerd en daar hoeft "de duivin tonen" echt niet meer bij, zelfs de schotel niet.

En over tonen vooraf: Krijgen paarden, honden, dolfijnen enzovoorts hun versnapering ook niet NADAT ze hun kunstjes vertoonden?

Tamme duiven is tof  

OOK DIT

Totaal weduwschap is niet onomstreden maar ik praktiseer dat sinds 2006.

Vooral vanwege meer rendement. Je hoeft maar de helft duiven te houden om er evenveel te kunnen spelen als de "weduwschapspeler". Ook leer je de waarde van beide geslachten beter kennen.

Nadeel: De doffers komen niet uit de verf. Tenminste bij mij.

Eind februari zitten de geslachten hier gescheiden. Vanwege het fraaie weer werden ze dit jaar 8 maart in de mand gezet, de tussendeur werd geopend en toen werden ze gelapt. Toen ik thuis kwam vloog alles vrolijk rond, zonder aanstalten te maken het hok in te duiken.

Eenmaal binnen liet ik ze twee uur samen, toen werden ze weer gescheiden

Toen ik na de 4e lapvlucht thuis kwam zat niet een duif meer buiten. De 3 stommelingen die met dat mooie weer na mij thuis waren buiten beschouwing gelaten.

OOK ERFELIJKHEID

Kan je duiven veel leren (ze doen elkaar trouwens ook na), sommige dingen heb je niet onder controle omdat er dus nog iets is: Erfelijkheid.

Waarom bouwt een ekster een eksternest terwijl ze dat andere eksters nooit zagen doen? Erfelijkheid!

Neem ook de roofvogel. Jongen die er nog nooit een zagen schrikken zich het lazarus als er eentje over komt vliegen. Ook al zitten ze alleen buiten zonder oude die ze "waarschuwde".

  Het zal allemaal wel. Mijn ervaring met A B? De eerste week inderdaad meestal een stap vooruit en de volgende weken stapPEN achteruit.  EN NU?

"Dit jaar gaan ze wat mee maken" zegt die man elk voorjaar weer.

Zijn optimisme is prijzenswaardig maar ik waag me niet aan zulke uitspraken.

Een aantal van mijn duiven bewezen het te kunnen, maar of ze het in 2014 gaan doen? Hangt af van de vorm.

Vorm krijg je vooral door de omgeving, kwaliteit erven ze.

Ik vind vorm minstens zo belangrijk kwaliteit.

Als ik mijn geld moest zetten op een super zonder vorm of een middelmatige in topconditie koos ik voor de tweede.

 

BESTAAT NIET

En middeltjes om de duiven in vorm te brengen? Die bestaan alleen in de kraamkamer van onze verbeelding en in advertenties van makelaars in luchtkastelen.

Ook de dierenarts heeft die niet. Die kan je duiven van ziektes en ziekteverwekkers verlossen. Als ze dan beter gaan presteren denkt de liefhebber dat het spul dat hij kreeg de duiven in vorm bracht.

Dat is een misvatting en nog wijdverbreid ook. De dierenarts of apotheker die het tegendeel beweert mag zich melden met zijn spul dat vorm opwekt. Ik zal hem rijkelijk belonen en hem veel publiciteit geven. Want naar zo"n man is duivensport immers al sinds haar bestaan zoekende.