Onderhand tijd 2
Veel "slechte binnenkomers" zijn zo gemaakt.
Door de liefhebber die weinig gevoel heeft voor duiven. Die duiven niet pakt maar vangt. En dat pakken moet eigenlijk kunnen met EEN hand. Als je tegen een raam of tussen de benen door nog net een duif bij de lurven hebt kunnen grijpen kun je moeilijk verwachten dat die na de vlucht binnen zal stormen. Verder zijn velen zichzelf niet als duiven worden opgewacht. Met van zenuwen overslaande stem worden ze "omlaag" gelokt. Wagen ze het dan uiteindelijk te landen dan worden ze niet zelden met een lading voer bekogeld waardoor ze zo schrikken dat weer kostbare tijd verloren gaat. Om over gooien met steentjes of zand maar te zwijgen. Arme duif en arme liefhebber. Zo wil ik geen duiven houden. Duiven moeten ten allen tijde rustig ontvangen en beetgepakt worden. Ook als er een eerste prijs op het spel staat. De seconden die je wint door er bovenarms op te vliegen lever je later dubbel in. En het kan lang duren eer een duif die zijn best deed thuis te geraken en vervolgens letterlijk de pluimen uit het lijf wordt gerukt je vertrouwen terug heeft.
VOEREN Discipline aanbrengen begint met voeren. Of beter NIET voeren. Maar dat is niet meer de oplossing als er gevlogen wordt.
Zijn duiven eenmaal onwillig dan helpt ook honger niet. Hoe vaak hoor je dat duiven "weer niet binnenkwamen" ondanks dat ze voor het inmanden amper gevoerd werden? Een duif met aard op het hok en vertrouwen in de baas zal beter binnenkomen dan een hongerige duif die angst heeft voor de melker en zijn handen. Mijn weduwnaars zijn trouwens beter binnen gaan komen sinds ik ze afzonderlijk ging voeren. Ze lijken meer vertrouwen te krijgen, je handen worden ook geen grijpgrage dingen waarvan ze bang zijn, integendeel, die voorzien in de meest essenti'le levensbehoefte: Eten! Als je afzonderlijk voert kennen ze dat zo en al gauw vliegen ze hun bak in als je het hok betreedt. Je wordt een welkome verschijning. Dat ze soms de verkeerde bak invliegen is alleen maar meegenomen. Dat kan motivatie en vorm tot gevolg hebben.
EERDER INMANDEN Veel klachten over slecht binnenkomen betreft vluchten met ''n nacht mand. Vreemd is dat niet. Normaal trainen duiven "s avonds en door ze die training te onthouden ("ze moeten de mand in") lijkt enige rondjes bij thuiskomst, zeker van korte vluchtjes, niet eens zo vreemd. Zo herinner ik me nog hoe Christiaens "de tovenaar van Humbeek" te werk ging. De Gust was anders dan anderen. Meer het rebelse type a la Kurt Platteeuw, alleen wat ouder.
Had overal lak aan, maakte de hokken niet schoon, gaf geen geld aan duiven, verafschuwde namen en pedigrees en toch speelde die "sinds mensenheugenis" de sterren van de hemel. Als een komeet trok hij aan de liefhebberij voorbij; verwondering, verwarring en hier en daar verbijstering achterlatend. Toen ik er eens moest zijn ging ik niet "s avonds, (dan moest hij inmanden), maar overdag. Tot mijn verbazing echter was hij al duiven in de manden aan het zetten. Gust was verbaasd omdat ik verbaasd was. "Nu al aan het inmanden Gust?" "Wat dan? Toch niet "s avonds zeker als ze de volgende morgen los gaan? Gai vangt gai zeker? Die duiven zijn "s anderendaags blij dat ze kunnen vliegen. En conditie zie je ook beter als een duif een halve dag in de keef gezeten heeft." Gust was een winnaar en de winnaar heeft altijd gelijk.
Nestduiven lijken ook meer gedreven binnen te komen als ze een broedbeurt hebben overgeslagen.
Fijn duiven houden zo
HOK Grote hokken en slecht binnenkomen gaat ook vaak samen. Daarom verbaasden me de grote jonge duivenhokken bij Gaston v d Wouwer.
Daarop kun je duiven moeilijker pakken waardoor ze eerder bang worden. Maar kennelijk is De Stonne meer liefhebber dan de meeste. Grote hokken voor oude hebben als nadeel dat duiven gemakkelijk op de bodem zitten. Ik heb daar een hekel aan. Hier valt op eenvoudige wijze iets aan te doen. De hokken ahw "verkleinen" door een tralierek er in aan te brengen. De duiven worden tammer, zullen minder op de bodem zitten, en worden, doordat ze dichter op elkaar zitten, bakvaster en nijdiger lijkt het wel. Ook van een loopgang heb je enorm veel gemak. Je kunt ramen openzetten terwijl de duiven toch opgesloten blijven en het is handig bij bezoek.
HELPT OOK Wat ook helpt zijn "lokkers", vooral op kortere vluchten.
Ik ken weinig vitesse spelers die er geen hebben.
Of oude vlotter binnenkomen omdat voor het inmanden de partner is getoond? Over de rol van de duivin bij weduwnaars verschillen de meningen. Er zijn goede spelers die nooit een weduwnaar inmanden zonder de duivin te tonen, anderen spelen even goed zonder.
Zelf geloof ik amper dat een doffer op weg naar huis "denkt " en "nu vooruit want de duivin wacht".
Tegenwoordig speel ik totaal weduwschap, vroeger het klassieke.
Jarenlang heb ik getoond. Tot ik ondervond ik dat bij thuiskomst even goed tijd verloren ging en duiven zelfs het verkeerde hok invlogen. De getoonde duivin waren ze kennelijk al lang vergeten. Na een aantal weken beterde dat. Omdat ze het spelletje kenden. Van William Geerts werd destijds beweerd dat niemand weduwschap beter in de vingers had.
"Nooit korf ik een weduwnaar in zonder te tonen" kon je lezen in de talrijke reportages over hem. Later echter kam hij er op terug. Omdat hij ontdekte dat het geen verschil maakt. Alleen meer werk!
"CONDITIONEREN"
Ook is het zo dat dieren die we iets willen leren eerst een prestatie moeten leveren of hun kunstje vertonen. Pas d'n volgt de beloning. Zo werkt dat bij circusdieren als olifanten en
dolfijnen en bij honden, paarden enzovoorts. Een paard geef je geen suikerklontje voor een sprong, maar erna. Een hond geen versnapering v''r hij die stok is gaan halen. De mand in, de reis naar de losplaats, vliegen, de duivin zien bij thuiskomst (in die volgorde) heet conditioneren. Een duivin tonen voor ze de mand in gaan past daar niet bij. Het leidt alleen maar tot duiven die onrustig de mand in gaan. Als je wel in "tonen" gelooft en het goed gaat moet je dat doen. Al is het alleen maar voor de eigen gemoedsrust. Ik geloof er dus niet in! Of beter, niet meer!