Ga direct naar de inhoud.

Geen keus 3

Zelden was in duivensport de sfeer zo negatief als in deze tijd. Zowel in Belgi' als in Nederland worden de beleidsmensen, de NPO en de KBDB zeg maar, gezien als de oorzaak van veel ellende.

Verder zijn er de verliezen van jonge duiven (hoewel hier dit jaar minder dan anders),

de "onverantwoorde lossingen", de wat men in Nederland "mega hokken" noemt, de in Belgi' veel te overladen vliegprogramma"s, de overdreven vrachtprijzen en de verkopingen.

Wat de KBDB en NPO betreft niets nieuws onder de zon. Die hebben, zo lang ik liefhebber ben, nog nooit goed kunnen doen in de ogen van de liefhebbers.

 

INSPIRATIE

Wat mails die ik kreeg zijn aanleiding tot dit artikel. Op mijn site had ik er op gewezen dat "Nederlanders die met veel duiven spelen en Belgen die met weinig duiven spelen" niet meer opgaat.

En ik haalde de aantallen duiven aan die een aantal Belgen had ingemand.

"Mannen die met veel duiven spelen zijn zonder uitzondering verkopers. Geen mens speelt voor zijn plezier met 75 duiven of meer" schreef er een.

Ik had ook een prestatie van Verkerk aangehaald. Die klokte van 200 km 30 duiven op een minuut. Hij had er weliswaar 180 mee, maar toch.

Dat was voor een ander aanleiding te reageren.

"Dat betekende voor Verkerk dus EENZESDE van het aantal ingekorfde duiven op een minuut. Is dat zo bijzonder? Met slechts 18 duiven mee zou dat willen zeggen 3 op een minuut. Ik ken vitessers die met zo"n uitslag met hun duiven naar de veearts zouden gaan" mailde weer een ander.

Hier heeft hij natuurlijk wel een punt.

Ik ging ik in de fout, verloochende mezelf. Want hoe vaak schrijf ik niet dat het aan de pers is zich niet te laten verblinden door massale aankomsten van de man die al even massaal in korfde? Ik kreeg ook meerdere mails over de Nationale winnaar van Vercammen. Zijn 66e getekende.

 

BEGRIJPELIJK

Kan men Vercammen echter verwijten dat die al die publiciteit kregen?

Natuurlijk niet. Die krijgt iedereen die een 1e prijs Nationaal wint.

Beetje cru is wel dat Patrick Boeckx uit Vorselaar totaal geen aandacht kreeg. En toch won die de 20e prijs S Nationaal Tours (5.185 duiven) met' SLECHTS EEN DUIF MEE. Als die "alles thuis heeft" wachten nog veel in heel de wereld bekende liefhebbers met tot 100 duiven mee op hun eerste!

Over de mannen uit Vremde typten reporters hun vingers blauw. De vraag rijst wiens prestatie de beste was. De zege van Vercammen met hun 66e getekende of wat Boeckx nationaal flikte met slechts een duif mee.

 

GETEKENDEN

Over de getekenden van die mega hokken hoor je vaker. Als zo"n massa inkorver van 80 duiven weliswaar 50 prijzen wint waarvan slechts 3 van de 15 eerstgetekenden zegt men: "Als die kerel 15 duiven had ingemand had hij slechts 3 prijzen gewonnen".

Maar het zit iets anders in elkaar.

Die mannen zoeken eerst zorgvuldig hun getekende (voor geld of kampioenschappen) zetten die in de mand en daarna worden de andere voor de voet gepakt.

In het geval Vercammen wil dat dus niet zeggen dat hij diens duif als 66e had verwacht.

Zijn 66e getekende had even goed de 10e getekende kunnen zijn.

Mega hokken komen er steeds meer.

Wat mij betreft mag iemand, als hij dat zo tof vindt, met veel duiven spelen. Maar de man met zijn paar duifjes moet men ook tevreden houden. Hoe dat kan schreef ik eerder. En handel? Duiven verkopen?

Handel is inherent aan de hedendaagse samenleving. In alles. Als iemand iets goeds heeft willen anderen dat ook. Zo simpel is het.

 

NEUZEN

Kortom, er wordt te veel gedoemdacht.

Voor Amerikanen is positief denken een soort credo. Omdat het resultaat heeft. In bedrijven, gezinnen, op scholen enzovoorts en' het is goed voor je gezondheid.

In sombere tijden moeten de ruggen gestrekt, de neuzen dezelfde richting uit.

Je moet ergens in geloven. Mensen die dat doen worden ook vanzelf actief.

Doemdenkers belanden in een neergaande negatieve spiraal waar ze nog moeilijk uit komen. Gelatenheid, een negatieve instelling, berusten, bij de pakken neerzitten leidt tot niets. Niet in duivensport en niet in het leven.

 

Als duivensport wil overleven en jij als liefhebber heb je geen keus. Je moet je conformeren aan het credo van de Amerikanen. Positief denken dus.

 

GELOOF

Het gezegde "eerst zien dan geloven" helpt je in deze tijd geen stap vooruit.

Het is omgekeerd: Eerst geloven dan zien!

Geloof je niet in je duiven, in jezelf of in duivensport dan wordt het zeker niets.

Eerst geloven betekent een positieve benadering. Iets waarin je niet gelooft kun je niet overdragen. Als je niet in duivensport gelooft als prachtige vrije tijdsbesteding kun je die ook niet als zodanig uitdragen.

Toegegeven, positief denken is, in een samenleving waarin 93 procent van het nieuws dat de media spuien negatief is, niet eenvoudig. Maar je hebt dus geen keus.

Je kunt ook niet kiezen voor een status quo en languit in je stoel liggen.

Natuurlijk kan je de wind niet veranderen, de zeilen bijzetten wel!

Wanneer je niet gelooft dat het goed gaat zal het ook niet goed gaan.

Als we met zijn allen geloven dat duivensport de dieperik in gaat zal dat ook gebeuren.

Als we echter geloven in duivensport en we onze mogelijkheden benutten zal resultaat volgen. Het is bijna een wetmatigheid.

 

IN DUIVENSPORT

Negatieve elementen in duivensport zijn met name wantrouwen, vooroordelen, jaloezie. Die zaken leiden tot demotivatie, tegenzin, berusting.

Punt is verder dat zowel positivisme als negativisme aanstekelijk zijn. In Goirle zouden 5 man met duiven stoppen. Dat is geen toeval. Wel een triomf van aanstekelijk collectief negativisme.

Positivisme is een "must" in onze "hurry worry" samenleving of je gaat kopje onder. Zo is er die voorzitter die elke vergadering begint te zaniken over het ledenverlies en dat het zo slecht gaat.

Zo"n man doet het helemaal fout. Die praat dingen aan!

Sommigen houden niet op met jammeren waarom juist zij zo"n pech hebben.

"Winners never quit and quitters never win" zeggen ze weer in Amerika. Vrij vertaald:

 

Winnaars geven zich nooit. Mensen die zich geven worden nooit winnaars.

 

Door perikelen met de gezondheid liep hier veel mis, ergo, was duiven voor mij een verloren jaar. Maar toch slaagde ik er in een artikel te schrijven als dit.

 

TOT SLOT

31 augustus hadden we hier een kl.. vlucht.

Twee streekgenoten verloren eenderde van hun duiven.

De een zat in zak en as omdat hij eenderde kwijt was, de ander reed fluitend naar zijn werk omdat hij tweederde thuis had. Probeer te zijn zoals die ander. Denk aan het halfvolle glas. En laten we eens ophouden met al dat gezanik over alles en iedereen.

Ik word daar zo moe, zo duf, zo onverschillig van.

 

' Ad Schaerlaeckens