Ga direct naar de inhoud.

Anders 3

Op sommige vliegdagen is niets moeilijker dan beslissen over lossen.

Daarom dat ik zelden kritiek lever op de verantwoordelijken. Een rotbaan hebben ze in een land waar niets zo veranderlijk is als het weer. Maar dat wil niet zeggen dat je alles maar moet slikken. Zo valt op dat de verschillen tussen Nederland en Belgi' groot zijn. De Nederlanders lijken voorzichtiger, soms  zelfs te.

- Als het "s morgens redelijk goed is lossen de Belgen. De Nederlanders wachten tot het heel goed is.

- "s Morgens mooi maar koud? De Belgen lossen, de Nederlanders wachten tot het minder koud is.

Lossen Belgen dus makkelijker dan Nederlanders, Polen kijken helemaal amper ergens naar. Ze vliegen veel uit Nederland en vaak was de verbazing groot dat ze

losten vanwege, in onze ogen, geen weer. En toch lopen de meeste vluchten daar goed af.

 

VERSCHIL

Waarom de Belgen zo veel makkelijker lossen dan hun Noorderburen?

Simpel: In Belgie is het duiventransport in handen van particulieren.

Elke zichzelf respecterende particuliere onderneming wil winst maken en dat met duiven vervoeren winst te maken is bleek toen de KBDB zelf vluchten ging organiseren en ook zelf het vervoer regelde.

Tienduizenden euro"s leverde dat op.

En hoe maak je vooral winst? Door te besparen. Met name door personeel minder uren te laten draaien.

Hoe anders is dat alles in Nederland. Daar hebben de Afdelingen (vgl provincies) het vervoer in handen. Winst maken hoeft niet, als maar geen verlies geleden wordt.

 

MINDER UREN

Minder uren betalen is het credo van elk ondernemer.

Daarom is het zaak dat de mannen die met onze duiven op stap gaan zo gauw mogelijk de losplaats te verlaten. En aldus dat bij twijfelachtig weer een grote wissel getrokken wordt op de betrokkenheid van de vervoerders.

Vooral "overstaan"kost geld en waarom Nederlanders dat makkelijker doen is nu duidelijk.

Zo was het zaterdag 11 mei twijfelachtig weer. Zondag zou het beter worden. Bijna alle Belgen losten (Antwerpen niet), alle Nederlanders stelden uit.

Gevolg was vluchten die op zaterdag vooral voor jaarlingen traag verliepen (concoursduur tot 3 kwartier), de meer geduldige Nederlanders hadden op zondag vluchten die vlot verliepen. Maar dat overstaan kost dus wel geld.

Onderstaande was wat Zuid Holland dienaangaande publiceerde:

 

Kosten overstaan van de wedvlucht:  Nanteuil DD: 11-mei-2014            Kosten overstaan ingehuurde trekkers 1.415,00            Vergoeding convoyeurs en chauffeurs 765,00            Voer voor  28.433 duiven  341,00            Totaal extra kosten   2.521,00                        Extra kosten per duif  0,089:  2.521,00:28433 )        Via de vracht rekening zal 0,09  per duif in rekening gebracht worden                     De nieuwe vrachtprijs is dus 0,65 + 0,09 =  0,74 per duif. 

 

Tot op de cent af werden de liefhebbers ge'nformeerd. Tot "op de duif af"werd voorgerekend hoeveel extra voer dat kostte.   

 

KBDB

Het totaal kosten plaatje van een nacht extra mand was dus ruim 2.500 euro.

Winst hoeven afdelingen in Nederland dus niet te maken (dat is bij de verzenders in Belgi' anders), maar verliezen doe je ook beter niet om duivenspel draaiende te houden. De liefhebbers draaien op voor de kosten door hen 0,09 cent per duif extra in rekening te brengen op de volgende vlucht. En geen mens die protesteert. Ze weten hoe goedkoop ze normaal uit zijn.

Allemaal erg transparant naar de liefhebber toe en dat is in Belgi' wel anders.

Toen de 3% in voege kwam (het geld dat af gedragen moet worden bij de verkoop van duiven) was ik nieuwsgierig wat men daarmee zou doen.

Want dat zou al gauw enkele honderdduizenden zijn (niet francs maar euro"s).

We zijn nu enkele jaren verder en'?

De liefhebbers weten het nog niet.

 

CHINEZEN

Waren het in de vorige eeuw voornamelijk Japanners die onze duiven kochten, dan is dat nu anders. Na talloze duiven ingevoerd te hebben ontdekten ze dat de meeste al even grote rommel was als ze zelf hadden.

Een beetje eigen schuld van die kopers natuurlijk.

Hadden ze zich maar niet blind moeten staren op pedigrees, ras en namen.

Als ergens een goede duif vliegt is het eerste wat buitenlanders vragen: "What strain is it?"(Wat voor ras is het).

Alsof elke goede duif van een bepaald ras is.

Toen kwamen de Taiwanezen en meer recent de Chinezen. Vooral de laatste kochten als gekken. De prijzen rezen dermate de pan uit dat mensen zich af vroegen waar dat zou eindigen.

Dat weten we nu, want inmiddels heeft ook de verkoop van duiven naar China, vooral jonge duiven, zijn beste tijd gehad. Althans zo lijkt het. Vraag je Chinezen naar het waarom dan krijg je verschillende antwoorden.

Gevolg is wel dat er achter de hokken van nogal wat befaamde liefhebbers nogal wat voli'res staan met daarin nogal wat duiven die zitten wachten op klanten.

Maar kon dit uit blijven?

 

UITZONDERING

Toch zijn er uitzonderingen. Liefhebbers die ook in deze tijd van verkoop malaise de vraag amper aan kunnen.

Een er van is de vader zoon combinatie Boeckx uit Turnhout.

Wil je er duiven kopen? Dat kan, maar dan moet je wel geduld hebben. Wachten tot volgend jaar. Akkoord, ze vragen geen 1.000 euro stuk maar laten we wel wezen. Is dat ook niet veel te veel voor een pieper? Kijk hoeveel jongen ook topspelers moeten kweken voor een echt goede en je weet genoeg.

Tien ECHT goede op 300 jongen? Zou niet weten wie dat lukt. Kan je nagaan hoeveel rommel ook zij kweken.

En dat aan 750 e per stuk of meer? Opnieuw: Dat kon niet blijven duren.

 

BEWONDERING

Boeckx is dus een van de zeer weinigen die de vraag niet bij kunnen houden. En bij wijze van uitzondering is de vraag naar diens duiven terecht.

Je kan niet geloven hoe goed die mannen spelen.

Akkoord, allemaal op vitesse, maar verdienen vitesse duiven niet evenveel respect als fondduiven? Zou ene Henri Vloemans (Ravels) geen weerstand bieden dan zou Boeckx helemaal alleenheerser zijn.

Hier past alleen maar veel bewondering. Ook omdat vitesse spelers per definitie weinig aandacht krijgen in de media.

Op Quievrain keihard spelen doet Boeckx trouwens al sinds mensenheugenis.

En dan te weten dat die nooit duiven kocht. Dat die geen eigen website heeft, nooit adverteert en simpele met de hand geschreven stamkaartjes heeft.

Niet in het Engels zoals tegenwoordig te doen gebruikelijk maar in simpele Nederlandse bewoordingen. En dan de hokken. Kan het simpeler?

Tot wat die Boeckxduiven in staat zijn wist Luc v d Plas al lang en nu dus ook Danny van Dijck, Frans Looyschelder en zo veel anderen.

Voor Charel (of is het Karel?) en zoon Daniel passen maar twee woorden: Petje af!