Niet helemaal gek
Vandenabeele doet aan KI, kunstmatige inseminatie. Dat wil zeggen bij zijn duiven.
Een hoop werk maar het loont wel.
Toen Willem de Bruyn hem vroeg hoeveel jongen hij aldus op een jaar van een enkele doffer kon kweken zei die "zo veel ik wil".
Het deed denken aan wat ik lang geleden eens bij Christ van de Pol in Goirle zag.
Een Japanner wilde er jongen kopen van zijn Nationale winnaar van Sint Vincent.
Wij naar de hokken waarop ongeveer 20 jongen zaten van ongeveer vier weken oud.
"Kies maar uit" zei de slager.
"Ja maar ik wil alleen maar jongen uit je Sint Vincent" zei Kayama.
"Dat zijn er allemaal van mijn Sint Vincent" zei Chris.
De ogen van de Japanner werden nog nauwer dan ze al waren.
ANDERE KIJK
Kunstmatige bevruchting?
Doffers als stier gebruiken?
Dat werpt meteen een andere kijk op de absurde bedragen die sommigen vandaag de dag betalen voor topduiven.
Natuurlijk is 150.000 euro voor EEN enkele duif van de pot gerukt.
Reken je dat om in oude guldens of francs dan dringt de waanzin pas goed tot je door. Maar je kan het ook met een commercieel oog bekijken.
Ik deed destijds een van mijn stamduiven van de hand omdat die niet meer bevruchtte. Niet bij mij en niet op de hokken van sportgenoten.
De nieuwe eigenaar echter moet beter liefhebber zijn geweest dan ik en mijn vrienden want daar bevruchtte hij weer meteen.
Er werden tientallen jongen van gefokt die verkocht werden voor 7.500 dollar per stuk. Flink geld maar nog kon de man de vraag niet aan.
Als 7.500 voor jongen uit mijn duif geen probleem was moet je voor jongen uit duiven die oneindig keer beter zijn makkelijk 8.000 euro kunnen vangen.
Zeker met een goede pr.
Twintig jongen op een jaar en je hebt al 160.000 euro.
Al wat je er meer uit kweekt is bonus.
Dus zijn mannen als Eyerkamp en consorten niet gek. Misschien is 160.000 euro voor EEN duif zelfs een goede investering voor gewiekste zakenlui.
GEEN GARANTIE
Die enorme bedragen worden doorgaans betaald voor duiven die iets bewezen hebben. Dat is commercieel dus te verdedigen.
Waar ik wel vraagtekens bij plaats is het vele geld dat wordt betaald voor jongen.
Geen enkele jonge duif biedt garanties. Al zijn de ouders nog zo goed.
Los van het feit dat je er mogelijk mee mislukt als kweekduif zal het ook heel moeilijk zijn die investering terug te krijgen.
Want veel geld geven voor jongen uit jongen van de super?
De liefhebbers zijn inmiddels slimmer geworden.
Waar je ook vraagtekens bij mag zetten zijn de zogenaamde modeduiven.
Neem nu weer Leo Heremans. Dat zijn duiven zo gewild zijn is terecht.
Hijzelf was schier onklopbaar in een heel sterke competitie en velen zijn enorm gelukt met zijn duiven.
Edoch. Zou zo"n man geen slechte kweken?
WEL GEK
Ruim 500 duiven verkoopt Heremans. We gunnen hem het voordeel van de twijfel en geven hem de eer dat er bij die 500 liefst 200 goede zitten, iets wat natuurlijk onmogelijk kan.
Dat komt dan wel neer op 300 slechte.
Dan moet jij eens zien hoe ook op die slechte geboden wordt.
Nu is het mooie van duiven wel dat je nooit zeker bent. Bij die peperdure topduiven gaan er ongetwijfeld zijn waarvan de kweek niets brengt.
Terwijl er anderzijds heel zeker goede duiven zijn bij die goedkopere (nou ja "goedkopere"...)
Het heeft dus een beetje weg van een loterij. Met overigens erg dure loten.
BEWONDERING
Anderzijds past bewondering voor de man uit Vorselaar.
Degenen die momenteel scheel kijken van de jaloezie ten spijt.
Amper tien jaar geleden had buiten eigen omgeving amper iemand over hem gehoord. W Roeper, altijd vlug en bij de les, was de eerste Oosterbuur.
En nu, tien jaar later, kent de hele wereld hem en wil heel de wereld zijn duiven.
Je kan sportief en ook commercieel alleen maar diep buigen voor iemand die dat presteert. Maar kennelijk mag "goed boeren" wel in de zakenwereld maar niet met duiven. Althans voor sommigen.
Daarbij dient ook vermeld dat hij, zoals anderen, zijn roem niet heeft gekocht middels peperdure advertenties in buitenlandse, vooral Chinese kranten.
NATIONAAL
Belgen doen wel eens meewarig over Nederlanders die al gauw spreken over nationale winnaars van vluchten die soms niet eens provinciaal zijn.
Maar in Belgie kan men er ook wat van als het gaat om nationale asduiven.
Je hebt die in allerlei soorten.
- Nationale Asduif KBDB.
- Nationale Asduif Ave Regina
- Nationale Asduif BDS (vroeger).
- Nationale Asduif LCB
- Nationale Asduif Duivenkrant
- Nationale Asduif Superduif en... misschien mis ik er nog wel een paar.
"Nationaal" refereert naar "natie".
Dus met die duiven refereert men naar de beste duif van heel het land.
Aanvankelijk waren het een paar liefhebbers die met zo"n As uitpakten maar het werden/worden er steeds meer.
"Want je moet wel mee als een ander het ook doet."
Maar is het niet zo dat slechts EEN duif de beste van het land kan zijn?
Ik zie een Chinees al opscheppen over de nationale Asduif die hij kocht.
"Nee", zegt een tafelgenoot "die heb ik".
"Zijn jullie bedonderd, IK heb de Nationale Asduif" beweert een derde. Mensen hebben elkaar al voor minder de hersens in geslagen.
GEEN GEDULD
Opvallend hoe weinig geduld de Belgische lossers hebben. Neem nu Melun in Antwerpen op 4 mei. Op de vlieglijn veel nevel, zicht in Noyon 0 meter, maar Melun ging los.
Noord Brabant (Nederland) wachtte enkele uurtjes want het goede weer zat er aan te komen en de mist zou opklaren. Het concours duurde 8 minuten, in Antwerpen 3 kwartier.
Toch merkwaardig hoe snel de concoursen verlopen. Wij losten vroeger in 4 groepen, nu gaat alles samen los. Dat waren op 11 mei 25.600 duiven. Dat waren er ooit drie keer zo veel, maar toch. Nu duurde het concours in mijn club 9 minuten. Mijn 2 eerstgetekenden arriveerden samen. Een bleef een minuut vliegen en dat scheelde liefst 600 plaatsen op de uitslag!
MODE
Nu we het toch over handel hadden nog dit.
Begin 90-er jaren vroeg S, een handelaar uit Japan, me een ronde jongen te kopen van iemand die daar nog niet bekend was.
Vandenabeele"s ster was rijzende, diens duiven waren nog betaalbaar en ik stuurde hem een ronde Vandenabeeles.
Later beklaagde hij zich, omdat hij zich miskocht had.
"Zijn die duiven zo slecht?" vroeg ik. Dat was het niet. Hij kon er geen pluim van verkopen vanwege nooit over V gehoord.
Later werd die wel bekend in Japan, werden diens duiven duurder, maar toen was het te laat voor S. Hij had alles opgeruimd en met de duiven kwam hij ook zonder vrouw te zitten. Die pikte het niet zulke dure soep te koken.
Beetje eigen schuld. Tegen vrouwen moet je zwijgen. Zeker tegen de eigen vrouw.