En nu kweken maar
Wat had ik medelijden met hem. Hij had me op zijn hok uitgenodigd en ik moest perse duiven zien. Normaal heb ik daar bij een zeer goed liefhebber wel interesse in maar meer dan drie of vier hoeven dat er niet te zijn. '
Zelf geef ik ook niet gauw duiven in handen. Omdat ik er niets van ken en anderen weinig meer. Dienaangaande moet je Leo Heremans eens horen. Daar is enorm veel volk over de vloer gekomen, Leo was nooit te beroerd zijn beste duiven te tonen en "wat zaten ze er soms toch faliekant naast"hoor ik hem nog zeggen.
Vooral die ogenkeurders met hun loep.
En waarom ik medelijden had met de man? De duiven waren bezeten van een panische angst. Ze vlogen alle kanten uit en met moeite kon hij ze pakken. soms bij de vleugel, tegen het raam of tussen zijn benen.
Een wolk rondvliegende pluimen was het levende bewijs van zijn onkunde.
'
EIGEN SCHULD
Ik had medelijden met man en duiven omdat ik zelf ook een gruwelijke hekel heb aan bangeriken. Vind U het prettig duiven houden als je alle moeite van de wereld hebt een duif te pakken? Toch is het veelal eigen schuld.
Bange duiven zullen er van natuur wel zijn, maar de meeste zijn zo gemaakt. Door de liefhebber, die geen man is met een duif in het hart!
En dan moet je weten dat de man zijn duiven ook nog net gekoppeld had.
Ik zag al gauw waar het schoentje wrong.
Te veel schabjes tegen de wanden. Helemaal verkeerd. De duiven mogen eigenlijk maar naar een plaats uit kunnen wijken. Hun broedbak.
Vanwege de zo gewenste bakvastheid horen ook op een weduwnaarshok geen schabjes. Eerder genoemde Leo heeft wel tamme duiven en daar is iets voor gedaan. Als ze een dag of 18 oud zijn worden ze met schotel en al op een plank gezet, iets lager dan borsthoogte.
Hij kan de piepers eens over de rug strijken en moeiteloos pakken. Het tegenbeeld zie je ooit als jongen achter een plank zijn groot gebracht waar ze nooit mensen zagen. Eenmaal vlug rennen ze als schichtige ratten heen en weer.
' Heerlijk als duiven zo tam zijn.
TERUG OP HET HOK.
Zelf heb ik niet veel duiven, nu, eind november, geen 50.
Nadeel van met weinig duiven spelen is dat je niet opvalt al speel je nog zo goed. Maar dat interesseert me steeds minder. En opvallen om te kunnen verkopen hoef ik niet meer. De oude en jaarlingen, jongen van 2013 dus, zitten hier door elkaar maar dat levert hier nooit moeilijkheden op.'
Ze zitten enkele maanden in een open voliere (wel beschut onder een dak) en als ze terug op het hok gaan gebeurt dat met overleg.
De bakken van de oude worden gesloten en ik laat eerst de jaarlingen (jongen) op het hok. Ze mogen hun bak kiezen, maar niet allemaal. "s Avonds sluit ik ze enkele dagen op. Na ongeveer een week, als ik er zeker van ben dat ze allemaal de eigen bak hebben mogen de oude op het hok en sluit ik de jaarlingen op.
'
OPLETTEN
Waarom niet alle jongen hun bak mogen kiezen?
Ik kijk er een beetje naar waar de jaarlingen (nog jongen dus) op het jonge duivenhok altijd zaten. Was dat links boven dan zet ik ze ook links boven. Was dat rechts, dan nu ook rechts. Duiven die onder zaten vind ik de prettigst omdat die er niet veel zijn. Ze zitten liefst boven. Wel betrap ik er mezelf op dat ik onbewust mijn favoriete duiven boven zet. Als je een duif uitleent zal de betere liefhebber je ook altijd vragen waar in het hok de duif bij jou zat.
'
KNIJPRINGEN
Bij Gaston van de Wouwer zitten de kwekers op EEN groot hok en knap hoe hij die onder controle heeft. Alle bakken zijn opvallend genummerd en ook de duiven hebben een knijpring met een opvallend nummer.
Dat nummer verwijst naar het koppel. Bij een doffer met knijpring 7 hoort de duivin met knijpring 7. En dat koppel huist in bak 7.
Ik heb veel minder kwekers, gebruik ook knijpringen maar wat bij mij telt is de kleur.
Elk koppel heeft een eigen kleur knijpring om.
Ik heb daar vooral gemak van omdat ik niet veel bij de kwekers kan komen en vooral ook omdat ik bijna alleen blauwe heb.
'
SCHOTELS
Pas als de duiven goed gekoppeld zijn krijgen ze voorlopig een schotel. In het begin bevuilen ze die alleen maar. Vlak voor ze gaan leggen de "echte"schotel verpakt in een krant die op een speciale manier gevouwen is. Heb ooit uitgelegd hoe, dus nestvulsel heb ik niet nodig.
Dat ik enkele dagen na de eerste koppeling toch stro op het hok gooi is dan ook niet om als nestvulsel te dienen maar om het vele heen en weer vliegen naar de bak te bevorderen. Hoe meer ze dat doen hoe minder eieren straks kapot gevochten.
Omdat de duiven op roosters zitten leg ik daarop eerst een groot stuk karton anders zou al het vulsel door de roosters verdwijnen.
Goed, simpel en goedkoop.
GESPEEND
Zoals veel anderen heb ook ik de gewoonte jongen de vroeg gespeende jongen met schotel en al op de bodem van het hok te zetten.
Zodat alle duiven alle jongen kunnen azen en de jongen sneller de weg naar de drinkbank vinden.
Wel bij de les blijven. Sommige duivinnen zijn zo bezorgd dat ze zich helemaal leeg voeren. Jongen merken al gauw bij wie ze moeten zijn en hangen met 4 aan haar snavel. Gebeurt dat enkele rondes dan is het al gauw einde duivin.
Een heel enkele keer gebeurt het ook dat een jong de andere voert. Ook dat moet je een halt toe roepen of dat jong is verloren.
Gespeende jongen overigens hebben de neiging dicht tegen elkaar aan te kruipen. Desnoods met vier in een schotel. Ze verspreiden enorm veel vocht en dat is vragen om problemen. Sommigen zetten ze in het donker vaneen en dat is goed.
Nog beter lijkt mij gebruik maken van een verwarmingsplaat. Als je ziet hoe de jongen er op reageren zie je al genoeg. Er zullen er weinig zijn die zich NIET op die plaat nestelen.
Jammer voor het duifje, maar deze duivin is verloren.''
'
EIEREN VERLEGGEN Vooral in de winter worden veel eieren verlegd met de bedoeling meer jongen van een koppel te hebben. Nogal wat liefhebbers redeneren dat na het leggen een duivin gebaat is bij wat rust en laten die een dag of tien broeden. En dat is dus helemaal verkeerd. Dan zijn de hormonen al werkzaam die aansprakelijk zijn voor de papvorming en dus doe je de natuur geweld aan.
Beter is de eieren kort na het leggen weg te nemen. Van leggen zouden duivinnen trouwens minder lijden dan van jongen azen.
De liefhebber hoopt straks op veel jongen. Zoals de mens er altijd naar snakte te kunnen vliegen. '