Ga direct naar de inhoud.

Oppassen

Afgelopen weken hoorde ik sommigen weer klagen over tegenslag.

Tegenslag?

Hmm.

Elk jaar is het bij steeds dezelfde hetzelfde liedje.

Verbazingwekkend hoe vanzelfsprekende zaken voor velen niet vanzelfsprekend zijn. Die mensen hadden geen tegenslag maar maakten fouten die de betere liefhebber niet maakt.

 

EIEREN KAPOT

Zo waren bij een sportgenoot 5 koppels eieren van de 18 kapot gevochten.

Eieren die door vechten breken overkomt iedereen, maar zo veel mag niet, dan maak je fouten.

En die van hem had alles met 'lichten' te maken.

Zoals bijna iedereen had hij 'voorgelicht' maar hij had gelezen dat het beter was niet meer te lichten als de duiven eieren hadden.

Dat klopt. Nou ja, bijna.

Als duiven kern gezond zijn is voorlichten geen noodzaak, ze zullen alleen enkele dagen later met eieren komen.

Als duiven eenmaal broeden laat je de lampen inderdaad liefst niet lang aan, zeker bij de vliegers niet.

Die gaan te vroeg ruien en je zou de eerste niet zijn die na half mei al uitgeteld was vanwege de rui.

Ook op het kweekhok mag je niet lang lichten vanwege het ruiproces bij zowel oude als jongen in de nesten.

De laatste zullen eerder pennen gaan gooien en dat willen we niet.

 

FOUT

De man met zijn kapotte eieren had elke avond de lampen aangelaten tot 22.00 uur. Toen de duiven broedden was hij van de ene dag op de andere gestopt met lichten.

Dus werd het toen weer 'natuurlijk' donker om 17.00 uur, of liefst 5 uur eerder dan toen de lampen aan waren.

Wat gebeurde laat zich raden. Om 17.00 uur broedden de doffers nog, maar toen was het de beurt aan de duivinnen die in het donker de een na de ander in de verkeerde bak vlogen.

Met alle gevolgen van dien dus.

Hij had af moeten bouwen of dimmers moeten gebruiken.

 

VERSCHIL

Een verschil tussen de betere liefhebbers en anderen is ook dat de laatste hun duiven veel moeilijker bakvast krijgen.

Bakvastheid is niet alleen belangrijk voor je gaat kweken maar ook tijdens het vliegseizoen.

Al wat leeft hecht aan het eigen territorium wat je vaak kan zien in natuurfilms.

Sommige dieren vechten zich dood om dat te verdedigen.

Daarom ook dat velen menen dat weduwnaars zich niet huiswaarts reppen voor hun wachtende duivin maar om hun nestbak terug in te nemen.

Ik vind bakvastheid zelfs een van de voornaamste eigenschappen van een goede duif.

 

ZELFDE PLAATS

Wat de betere liefhebbers dan goed doen om duiven snel bakvast te maken en waarom die minder problemen hebben bij het koppelen?

Een voorbeeld.

Stel je hebt een hok met 12 weduwnaars waarvan er na het seizoen 8 moeten verdwijnen en er dus 4 overblijven.

Meteen al als je die 8 verwijdert moeten hun bakken dicht.

Voordat je er jongen op zet die jaarling moeten worden sluit je de 4 oude enkele dagen op.

Even op de tanden bijten, aanvankelijk zullen ze geen aard hebben want aan opgesloten zijn moeten duiven wennen.

Ze mogen dan 's morgens en 's avonds even vrij om te eten en te drinken en worden dan weer opgesloten.

Vervolgens zet je de 8 nieuwkomers op het hok waarbij je uiteraard de 8 lege bakken opent en de 4 'vaste' bewoners opgesloten houdt.

Ook schapjes van het hok halen.

Zo gauw een nieuweling dan een eigen bak heeft sluit je die ook op en de volgende weer.

Er steekt wat tijd in (je moet er bij zijn), maar als je de duiven baas laat en laat kiezen vraag je om problemen die later nog meer tijd kosten en soms zelfs niet meer op te lossen zijn.

 

NOG VLOTTER

Wat ik doe om jaarlingen nog sneller aan een nieuwe bak te wennen is die niet in een gezamenlijke eetbak voeren maar in hun woonbak.

Dat scheelt echt enorm.

Door de natuurlijke overlevingsdrang willen alle levende wezens daar zijn waar voer is en dat geldt ook voor duiven.

Daarom is volle bak ook af te raden. Dat wordt te vanzelfsprekend.

Eigenlijk mogen bakken waarin geen duiven zitten NOOIT open staan, niet in het kweekhok en niet op het vlieghok.

Dat geeft alleen maar ellende.

Tijdens het vliegseizoen mag je al eens experimenteren door lege bakken te openen wat motiverend kan werken.

Uiteraard open je die niet de dag van inkorven, zo iets moet je opbouwen.

Je kan de duiven ook wat 'sturen'.

Een duif die, ik noem maar iets, als jong altijd ergens linksboven zat, kan je proberen weer links boven een bak toe te wijzen.

Als vliegers naar het kweekhok verhuizen is hetzelfde aan te raden.

Voor zover dat mogelijk is reserveer je voor een vlieger die altijd links onder zat later ook een bak links onder in het kweekhok.

 

NAAR DE VAANTJES

Ik adviseer beginners altijd te rade te gaan bij ervaren rotten in geval van vragen of problemen.

Maar daarmee kan je je ook een bult vallen.

Zo mailde een jonge gast dat hij al 7 keer bij de eerste 10 Nationaal gevlogen had. Ik vergaf hem, toen ik zo jong was overdreef ik ook wel eens.

Als een duif bij thuiskomst 1 minuut verloor met binnenkomen maakte ik er 2 van tot ik zelf geloofde dat het er 3 waren.

Waar het die jonge gast echter om ging was het volgende.

In december stonden 4 duiven nog op een oude pen en zo'n oude rot had hem aangeraden die te trekken.

Drie weken nadien groeide bij 2 van de 4 nog geen nieuwe in.

Waarschijnlijk kan hij ze als vliegduif afschrijven.

Al vaak schreef ik dat je een tiende pen NOOIT mag trekken en mijn tragiek is dat ik ooit wel eens gelijk heb.

 

KWAKZALVER

In een Nederlands duivenblad schreef een dierenarts waartegen je allemaal moest kuren en welke bij producten (uiteraard verkocht hij die zelf) je moest geven.

'Pas dan waren duiven klaar voor de kweek.'

Waarom laten we zulke mensen vrij rond lopen?

Ze vormen een bedreiging voor de duivensport.

Gezonde duiven op een goed hok hoef je HELEMAAL niet te kuren of welk bijproduct dan ook te geven.

Ook geloof ik niet in opvoeren, ophitsende zaden en andere flauwe kul.

Velen zouden eerder AFfvoeren (minder eten geven) omdat hun duiven vooral bij koude te vet zitten.

En te vette duiven kan je missen.

Daarmee kan je niet kweken, die presteren niet en ruien slecht.

Ze zijn alleen goed voor de pan.