Ga direct naar de inhoud.

De oude man

'Lang zal hij leven' klonk het op het verjaardags­feest­je. De bejaarde duivenliefhebber zong zelf niet mee.

'Lang zal hij leven?' Het was voor hem bedoeld maar blijkbaar had hij er weinig vertrouwen in. En nog minder zin.

Hij keek me aan met de gekwelde blik van een man die al we­ken op rij geen platte prijs gewonnen had.

Hij was dan ook niet te benijden.

Met de duiven was het altijd wel wat.

Zelden had hij die gezond en presteren was er uiteraard niet bij.

Voor hem lagen knipsels uit duivenkranten. Advertenties waarin van alles en nog wat werd aanbevolen om duiven in vorm te krijgen en arti­keltjes van dui­vendokters die hij niet kon vatten.

En als je kampioenen vroeg wat die 'gaven' kreeg je ontwijkende antwoorden.

 

BEWONDERING

Niets dat de laatste jaren meer bewondering afdwingt dan het rappe tempo waarmee men telkens weer met nieuwe middelen komt om duiven gezonder te maken, 'harder' te doen vliegen ook.

Wat er zo al op tafel lag?

- Advertenties waarin snelheidselixir werd voorgesteld.

Het zou de duiven 'minuten vooruit doen vliegen'.

- Advertenties waarin een spray werd aangeprezen. Als je dat voor het inmanden op de duiven spoot zou regen op hun thuisreis geen vat meer op ze hebben. Die glijdt er af waardoor ze 'minuten vooruit zullen vliegen.' Over de pootjes spuiten hoeft niet want..

- Daar was al Spray voor. Er zal dan geen mest meer aan kle­ven, de duiven zullen 'lichter worden' en 'minuten vooruit vlie­gen'.

- Nieuwe pillen zouden 'het wapen van de con­curren­tie' zijn.

Die hebben de naam altijd zorgvul­dig verzwegen maar de fabrikant vindt nu dat iedereen recht heeft het geheim van de kampioen te kennen.

Wat een mens­lie­vendheid!

Maar hoe zit dat nu als iedereen zijn duiven die mid­del­tjes zou geven?

De logica doet toch veronderstellen dat vooruit­vliegen maar aan EEN duif gegeven is?

De oude man zat er ontredderd bij en begon te vertel­len. Over vroe­ger.

 

WEEMOED

Toen was het allemaal zo anders. Zoveel beter.

Het was in de tijd dat half het dorp zich voor duiven inte­resseerde. Zieke duiven? Kende men amper!

Vervallen ­hokken zonder duiven zijn nog de stille getui­gen van 'de goede oude tijd' waaraan de man met weemoed terug­dacht.

De meiden heetten toen nog Jo, Truus en Nel in plaats van Shirley, Wendy en Natasja.

Je zocht ze op in de hooischuur en je deed geen oog dicht van die ene kus.

Tegenwoordig duiken Shirley, Wendy en Natasja al na een eerste kennismaking het nest in.

Een jonge duif die toen geel kreeg verdween in de vuilnis­bak, ras bestond niet en Doris Day zong nog met volle borsten.

Maar zoals zij niet opgewassen was tegen de lawine van weken, maanden en jaren was duivensport niet opgewassen tegen de behendigheid van de verkopers van gezond­heid.

Maar' met de producten van de handelaren in illusies kwamen de ziektes!

 

VLOEK

Die pillendraaiers zijn de vloek van deze tijd.

Stilzitten vinden ze smeken om de dood.

Daarom dat hordes vooral grijzende heren zich in won­der­baar­lijke fietspakken hijsen en bezweet over onze wegen jagen. De blik op oneindig, het verstand op nul.

Om een of andere duistere reden schuwen ze de eenzaamheid want wonderlijk genoeg zie je zo'n exem­plaar medemens zelden alleen.

Eens bezorgde zo'n meute op hol geslagen demonen me bijna een hartstilstand toen ik met mijn mandje duiven langs de weg zat.

Ineens waren ze daar. En ook weer weg.

Die fietsrage lijkt me een soort hypnose waarbij de zelfwerk­zaamheid van de hersenen volle­dig wordt uitgeschakeld.

'Moet je ook doen' riep een achter­blijver me nog toe. 'Goed voor de gezondheid.'

 

EN NOG

Maar alles lijkt vandaag de dag te gaan over gezondheid.

Kinderen hollen o zo gelukkig op de beeldbuis omdat ma ze bepaalde boter serveert.

Last van rimpels?

Daarvoor is er poeder, 'wetenschappelijk samengesteld' op basis van plantenextracten uit de maagdelijke wouden van Brazili'.

Voor de gewrichten zijn er 'levensnood­zake­lijke oligo-elemen­ten die pijnen doen ver­dwij­nen als sneeuw voor de zon'.

'Reeds 1800 maal behandeld.' luidt een adverten­tie. Helaas wordt niet vermeld hoeveel van die behandelin­gen succes had­den.

Het zijn de media die de boel op hol joegen en met zijn allen trappen we er in.

Ik acht sommigen er toe in staat een geruite pet te dragen als ze ergens lezen dat zulks de poten­tie verhoogt.

Reik de mede­mens de illusie aan dat hij niet meer dood te ranselen is en hij is bereid zijn laatste spaarcenten op te offeren.

 

DUIVENSPORT

En als zelfs een ogenschijnlijk nuchter mens niet bestand blijkt tegen de macht van het geschreven woord is de zwakte van de duivenmelker niet verwonderlijk.

Hij weet dat vorm belangrijk is en omdat hij wil pres­teren koopt hij. Keus volop.

De fabrikanten immers hebben het gefluister achter de handpalm begre­pen als een ander hard speelt:

'Wat zou die geven?'

Alsof je eerste prijzen uit een flesje kan schudden. 'Er is een gat in de markt waaraan veel te verdienen valt' fluisterde zo'n verkoper me eens toe.

Hoewel pillen draaien nog nooit iemand windeieren heeft gelegd betwijfel ik of hij het ver zal bren­gen.

Hij pakt niet uit met namen van kampioenen die zijn producten geven en dat is een groot verzuim.

Even trots als lachwekkend moet je die laten pose­ren met zo'n wondermiddel in handen, de duim omhoog. Dat werkt pas!

Als Koopman zegt dat schapenvet goed is geeft half de natie schapenvet. Even toch. Tot ze ontdekken dat ze niet de duiven hebben die Koopman heeft.

 

GEHERSENSPOULD

De oude man had ALLES geprobeerd.

Vroeger gaf hij niets. En nooit had hij zieke duiven.

Nu heeft hij spul in huis om zelfs een duif over­eind te krijgen die van ellende omvalt maar duiven in vorm krijgen? Ho maar.

Daarom is hij verdrietig.

En daarom kreeg ik medelijden.

'Ik kom alles verwijderen wat niet gezond is en jij blijft voortaan van die troep af' zei ik.

'Ga ik dan goed spelen?' kermde hij.

'Dat kan ik niet beloven, maar prijsvliegen doe je' garandeer­de ik hem. 'Prijs winnen doet iedereen met van natuur gezonde duiven!'

Onlangs was ik er weer. Hij had veel minder maar wel kerngezonde duiven.

Op tafel lag een verscheurde folder.

'Met Omega 3 word je ook een winnaar' kon ik nog net lezen en glimlachte.

De oude man glimlachte terug en leek niet meer zo oud.