Wat zijn ze toch stom
Ik had wat duiven verkocht en dat waren, weet ik bijna zeker, slechte!
Kan je dat wel maken, slechte duiven verkopen?
De klant is koning en het zou toch geen zin gehad hebben de ge'nteresseerden te wijzen op duiven waarmee ze meer kans zouden hebben.
Die 'ge'nteresseerden' waren Chinezen en sommigen weten misschien hoe die zijn, althans de meeste.
Ze hebben liefst dat de ringen elkaar opvolgen en waarom dan wel?
Uit wantrouwen.
Ze zijn bang dat wij hier de beste terug houden.
Komt dat omdat velen zelf niet te vertrouwen zijn?
Uiteraard mag je ze allemaal niet over een kam scheren, maar toch.
Enfin, ik op hun verzoek wat jongen gekweekt met opeenvolgende ringen, die in een mand gezet en stamkaarten gemaakt.
Want tegenwoordig duiven verkopen zonder stamkaart?
Snel vergeten!
STERKER
Ik maakte zelfs al mee dat men van iemand geen duiven wilde omdat die geen eigen internetsite had. Het best heb je ook foto's van je duiven want afgaande op stamkaarten en foto's wordt meestal gekocht.
En ik moet zeggen dat niemand dienaangaande zo veel koopmanschap bezit als Nederlanders.
HUN MANIER
Enfin, ik zette ze een mand met jongen voor de neus en liet ze kiezen.
Had ik me de moeite maar bespaard; er werd amper naar gekeken.
Ze wilden stamkaarten zien.
Maar wat bleek?
Stamkaarten van 'gekruiste duiven' gunden ze geen blik waardig.
Dat veranderde echter toen ze ergens op 'G Janssen' stuitten.
Bij het zien van het woord 'Janssen' alleen al begon er een te hyperventileren van pure opwinding.
Een kruising met Janssen mocht w'l zo bleek, maar niet lang.
Toen ik ze zei dat 'G Janssen' niet stond voor de broers uit Arendonk maar voor iemand uit Beerse verdween de interesse als sneeuw voor de zon.
Ze vertrokken dus met duiven die naar mening de slechtste uit de hoop waren.
Dat waren veelal jongen uit erg oude duiven en ingeteeld.
Waarom ik denk dat het slechte waren?
Ik heb met jongen uit oude rakkers slechte ervaringen, zeker als die nog ingeteeld zijn ook.
Ik zei dat bijna alle goede voortkomen uit kruisingen. Ze luisterden niet eens.
EN TOEN
Toen wees ik ze op de sensatie op de halve fond van 2008 en 2009, Van Dijck was de naam.
Nu waren we het eens. Van Dijck had goede vonden ze ook en een van die mannen kwam met een foto voor de dag waarop hij stond met Dirk.
Maar die bedoelde ik niet, wel streekgenoot Danny.
Toevallig stond er ook een foto van hem in dit blad, 'Ja die' zei ik.
Opnieuw keken ze zo verveeld als alleen Chinezen kunnen. Die Danny was te jong, die kon nog geen eigen stam hebben.
Moet dat dan zei ik?
Bij liefhebbers die een eigen stam hebben en zeggen nooit iets bij te halen moet je wegblijven of naar hun prestaties vragen, als die tenminste belangrijk zijn.
Dan blijf je er vanzelf weg.
FENOMENAAL
Wat die Danny uit Pulle aan het uitspoken is tart elke beschrijving.
Vier weken achtereen (of was het 5?) de eerste winnen in Union/ZAV?
Ik geloof niet dat het ooit voorgekomen is.
Maar het sterkste komt nog: Hij deed dat 3 keer met dezelfde duif, de 09-112.
Die buurman van 'de zoon van' won tegen naar Belgische begrippen erg veel duiven:
Marne 3.040 d ' 1
Dourdan 1.938 d - 1
Dourdan 1.245 d ' 1
Dourdan 1.962 p ' 6
En dat tegen grote namen. Steekt hij daarmee illustere duiven als de Dokus, de Kannibaal of de Pandoer naar de kroon of is de 112 zelfs beter?
PEDIGREE
Ik haalde de pedigree van Internet en liet die zien om mijn gelijk te bewijzen.
Bij de vader (als ik me niet vergis een van De Miel) stuit je weliswaar op beroemde duiven maar je ziet ook de namen van Vermeire, Donckers, J Cools, R Smolders.
Misschien hebben die even goede dan de 'groten' maar wereldberoemd zijn ze niet.
Maar moet je wereldberoemd zijn om goede te hebben?
Wij weten beter!
Al vaak maakte ik mee dat ik ze wees op een superduif en steevast vroegen ze dan naar de pedigree.
Zagen ze daarin geen bekende namen of waren het kruisingen dan paste men.
Het doet denken aan veel Oosterburen.
Als je hen wijst op een liefhebber die goed speelt kan men er vergif op innemen dat de wedervraag is 'und welche Rasse hat der Mann?'
Ik word er soms niet goed van.
BETREKKELIJK
Zo had ik in 2008 een koppel waaruit ik 3 duiven kweekte, het waren 3 goede. De eerste de beste Noyon 2009 vloog een ervan al als eerstgetekende 3 minuten los in Sint Job, nadat die vorige vluchtjes ook steeds vooruit arriveerde. De week nadien won hij de derde, toen vloog die zich aan huis te pletter, maar dat terzijde.
Dit jaar werden uit dezelfde ouders weer 3 jongen gefokt; slechtere had ik nooit.
En geloof me, het aantal slechte dat ik in 'mijn loopbaan' kweekte is niet te tellen.
We hebben allemaal graag broers of zusters van goede maar daarmee heb je alleen meer kans, zekerheid heb je nooit.
Waarom koppelen bijna alle goede spelers vaak hun duiven om, hoe goed de jongen dat een koppel gaf ook waren?
Omdat ze maar al te goed weten dat er o zo weinig koppels zijn die van goede voortbrengen een gewoonte maken.
NOG DIT
Ik zeg altijd: 'het kweekkoppel maakt niet de kampioenduif maar het is omgekeerd: De kampioenduif maakt het kweekkoppel.'
Wat ik bedoel is dit:
Een koppel samenstellen waaruit straks de goede gaan rollen kan niemand.
Veelal is er eerst die goede en nadien constateer je 'o, kom je uit die ouders'.
Die worden dan als kweekkoppel gebombardeerd om nog zelden of nooit zo'n super te geven.
Ook lijkt het dat hoe langer duiven 'op elkaar' staan, hoe slechter de jongen worden.
Het lijkt me vanzelfsprekend dat Danny dat koppel volgend jaar op elkaar laat staan.
Ik hoop voor hem dat er weer even goede uitkomen maar het zou me verbazen.
De ouders van dat vliegend wonder zijn trouwens jaarlingen (zoals zo dikwijls) en dat zegt al genoeg.
Het zou me evenmin verbazen als het toevallig bij elkaar liep.
En die zogenaamde koppelaars, vaak tegen betaling?
Dat zijn voor mij de clowns van deze tijd!