Schotten en duiven
28 Maart was het feest in Amsterdam. Duizenden Schotten, waarvan velen in kilt (korte rok) kwamen hun voetbalploeg aanmoedigen toen ze tegen Oranje moesten. De laatste keer werden ze gefileerd (6 ' 0) maar nu schatten ze hun kansen hoger in.
Dat was ook zo, het werd slechts 3 ' 0.
De wedstrijd zelf ben ik vergeten, maar niet die Schotten.
Ze gedroegen zich voorbeeldig, ondersteunden hun ploeg hartstochtelijk maar' wat waren ze lelijk.
LELIJK
Niet dat ik mezelf zo'n Adonis vind, als ik voor de spiegel sta moet ik 3 stappen terugzetten om mijn neus helemaal te zien, maar vergeleken met hen ben ik Tom Cruise in het kwadraat.
Soms vraag ik me af of ze zo lelijk zijn door dat rokje.
Als Schot zou ik een Burka aandoen, eventueel een geruite, om maar zo veel mogelijk van mijn lichaam te bedekken.
Waarom, vraag ik me al heel mijn leven af, doen ze die bespottelijke rokken aan?
Ze zijn toch niet fier op die witte behaarde benen met blauwe spataders zeker?
Onbegrijpelijk dat er nog Schotse vrouwen zijn die binnen de eigen landsgrenzen met een vent onder de lakens duiken.
Zij zien toch ook wat wij zien of misschien nog wel meer.
Ik weet niet wat het meest belachelijk is, dat maffe Oranje legioen of die lelijke Schotten.
Toch zijn ze schoon in al hun lelijkheid.
In tegenstelling tot de Engelsen zijn ze voor mijn part elk weekend welkom.
DUIVEN
Lelijk en toch goed?
Het doet denken aan duiven.
Soms hoor en lees je over oerlelijke vogels die echte topvliegers zijn.
Heeft het uiterlijk dan niets te betekenen?
Ik durf dat te betwijfelen.
Toegegeven ik heb ook van die lelijke supers in handen gehad.
Mijn 230, met 3 Nationale Asduiven onder zijn nazaten, heeft nooit iemand gezien omdat ik me schaamde. Zo lelijk is die.
Bij Luc van M zag ik ook een duif die niet om aan te zijn was, het was zijn beste.
De vader van de beroemde 613 van Klak was zo'n lelijkaard evenals een doffer (ik meen een witpen van 1993) die ik bij Leo Heremans zag.
'Dat is een super' zei ik maar moest bijna kotsen.
'Gij kent precies iets van duiven' zei Leo, 'die won 18 eerste'.
Natuurlijk ken ik niets van duiven, ik had aan de ring gezien hoe oud die was en trok daaruit mijn conclusies.
DE KAPOEN
De lelijkste super die ik ooit zag was van William Geerts.
Die drukte me lang geleden zijn 'Kapoen' in handen.
'Wat een klasbak' zei ik.
Zoals Leo H keek ook William me vol bewondering aan.
Ik was de eerste die die duif goedkeurde.
Maar hoe jong ik toen ook was, ik had al geleerd dat wanneer je bij een kampioen een aartslelijke duif in handen krijgt je er van uit kan gaan dat het een goede is.
Van Dilen Ravels kreeg ik ooit een duif die 9 eerste gewonnen had.
Adriaan deed oudere duiven weg omdat er voor de kweek het beste af zou zijn.
Ik gaf hem aan Berrie van den Brandt, een grote fout zou blijken.
Die Dilenduif won die eerste prijzen van Quievrain, zijn nazaten zouden eerste prijzen winnen tot 450 kilometer maar niet bij mij.
Ik had hem weggedaan vanwege niet om aan te zien.
DUS?
Dus speelt het uiterlijk geen rol?
Dat zei ik niet, de voorbeelden die ik gaf zijn uitzonderingen.
Pure vitesseduiven willen wel eens lelijk zijn, overnachtduiven ook, maar bijna alle betere vliegders van 350 tot 700 kilometer zijn perfecte duiven zonder gebreken.
Probleem echter is dat er zo veel perfecte duiven zijn die ook niets waard zijn.
Wat ik wil zeggen is dus dit:
De meeste goede duiven zijn ook mooie maar' dat wil niet zeggen dat mooie duiven ook goede zijn.
Je mag zaken niet omdraaien.
Alle paarden zijn beesten maar alle beesten zijn geen paarden.
JONGEN
Waarom dus kan niemand met zekerheid van een duif zeggen of het een goede is? (Behalve Hollandse Gert Jan).
Omdat een goede meestal mooi is maar er zo veel mooie zijn die niets waard zijn.
Als ik keur probeer ik er de slechte uit halen, dat is veel eenvoudiger.
Sommige duiven hebben zulke grote gebreken dat het geen goede kunnen zijn, de eerder genoemde uitzonderingen buiten beschouwing gelaten.
Daarom dat ik verleden week 9 jongen naar de soeppot verwees.
Dat waren:
- Te grote duiven.
- Duiven 'uit twee stukken'.
- Duiven met een slecht slot, stuitbeentjes waar een vinger tussen kan.
- Duiven met harde pluimen en pennen die makkelijk breken.
- Duiven in ademnood als je lichtjes op het borstbeen drukt.
- Duiven met in verhouding veel te korte (of lange) pennen.
- En vooral duiven die minder gezond. De kans dat je met zulke fouten maakt is bijna nihil.
Je kan niet geloven hoe het oplucht een hok van bijvoorbeeld 60 jongen, waaronder 'the good the bad and the ugly', gereduceerd te zien tot pakweg 40.
Het enige geheim in duivensport vind ik selectie.
Vooral minder gezonde elementen moeten vertrekken, waar die uit komen telt niet.
TOT SLOT
Destijds bezocht ik veel hokken met de te vroeg gestorven David Lin uit Taiwan.
David had zijn fouten zoals U en ik maar was toch een goed mens.
Een van diens fouten was dat, als hij ergens een prachtduif in handen kreeg, hij placht te zeggen:
'Super pigeon sul'.
Ik zei dat hij geen 'sul' moest zeggen maar 'Sir'.
En een Chinees leren de 'r' uit spreken is een helse opgave, dat kan ik U verzekeren.
Verder zei ik hem dat hij nooit moest spreken van een 'superduif' bij het keuren maar van een 'mooie duif'.
Ik heb mijn lessen gehad.
Als ik een duif in handen krijg die indruk maakt zal ik nooit zeggen 'een goede' maar' 'een mooie'. En dat KAN dus een goede zijn.
Schotten in kilt vind ik afgrijselijk maar het zijn veelal goede mensen.
Duiven die afgrijselijk lelijk zijn en toch goede zijn er maar' ZEER weinig.
Zoals ik zei heb ik al jongen uitgeselecteerd en dat luchtte op. MISSCHIEN maakte ik fouten maar die maak je ZEKER als je helemaal niet selecteert.