Ga direct naar de inhoud.

Met alle Chinezen

De Chinees was vergezeld van een Belgische tolk.

Normaal sta ik niet op bezoek te kijken, ook niet van Chinezen, maar ze zouden slechts een uurtje blijven om over duiven te praten.

En ik had zin hem wat zand uit de ogen te wrijven.  

 

WAAR

Hij zou al voor een vermogen duiven gekocht hebben wist de tolk.

Nu heb ik geleerd veel met korrels zout te nemen als ik geldbedragen hoor noemen maar deze man zou inderdaad voor niets terugdeinzen als hij zijn zinnen op een duif had gezet.

Vervolgens noemde de Belg wat duiven die door hem gekocht waren plus de bedragen.

Die dag nog 6 jongen voor veel geld bij een groot kampioen.

Of ik interesse had die te zien?

Ze zaten in de kofferbak van de auto.

Ik had weinig interesse.

Die 'grote kampioen' kende ik namelijk en ook zijn duiven.

Maar wat me verbaasde was dat ze zo veel geld betaald hadden.

Van de betreffende kampioen was immers bekend dat hij zeker niet duur was.

 

GEFOPT

'Denk je niet dat we met die 6 jongen een goede zaak deden?' Vroeg de tolk.

Ik haalde de schouders op en stelde de wedervraag of hij wel zeker wist dat die duiven zo duur waren, want zei ik, ik ken de leverancier van die duiven en die is helemaal niet duur.

De tolk kreeg een kleur en begon te vertellen.

In feite was de prijs inderdaad 'slechts' 150 e maar als hij de Chinees die prijs genoemd had zou die zich diep beledigd gevoeld hebben. Die dacht namelijk in andere bedragen, wilde enkel het beste van het beste en goedkope duiven konden in zijn ogen geen goede zijn.

Daarom had hij de prijs maar verhoogd tot 1.000 e per stuk.

Ik moest toch begrijpen dat hij niet die verre trip had gemaakt ('business class') om hier duiven te kopen van 150 e per stuk?

Hij zou zich trouwens oeverloos belachelijk maken bij zijn rijke duivenvrienden met duiven van 150 euro.

Ondertussen zat de Chinees himself redelijk gelukzalig om zich heen te kijken, van ons gesprek verstond hij geen woord, maar ik was niet meer te stoppen.

 

GEEN LIEFHEBBER

Ik vroeg of de tolk zelf liefhebber was.

Dat bleek niet het geval.

'Kijk' zei ik, 'ik kan je redenering volgen, ik weet hoe onmetelijk dom sommige van die kopers ondanks hun rijkdom zijn, want duivensport is er even verrot als in Amerika.

De meeste zijn gehersenspoeld door de eigen media die alleen mensen de hemel in schrijven waar ze aan kunnen verdienen.

Dat hij zulke dure duiven koopt zal wel, maar ik zou er niet een van willen.'

'Ook die 6 jongen niet? Is die kampioen niet te vertrouwen?' vroeg de man.

'100 %' zei ik, 'maar je moest eens weten hoeveel jongen die jaarlijks kweekt. Het lijkt een zonsverduistering als die los zijn. En je moest ook eens weten hoeveel echt goede duiven hij heeft van 1, 2 of 3 jaar oud.

Dat zijn er geen vijf. Met vijf echt goede ben je een kampioen maar als je uitrekent hoe veel duiven hij heeft moeten kweken om aan die 5 goede te raken kan je zelf inschatten hoe groot je kansen zijn. Hoe oud zijn trouwens die jongen?'

Het bleken voorjaarsjongen te zijn, bevlogen duiven dus.

Ik moest namelijk weten dat Chinezen weinig geduld hebben en meteen willen kweken uit duiven die ze kopen.

'Dan heb je met zekerheid slechte' zei ik.

'Veelbelovende voorjaarsjongen houdt elk serieus liefhebber voor zichzelf.

Of dacht je dat hij zijn favorieten verkoopt en de mindere voor zich zelf houdt?'

Deze opmerking deed de tolk in diep gepeins verzinken. Toen vroeg hij of zijn hoge gast wat duiven mocht zien.

Dat was geen probleem.

 

GOEDE KWEKER

Ik haalde een jonge duif van het hok, de Chinees haalde zo'n merkwaardige glazen loep uit zijn zak.

Ik overhandigde hem de duif en schrok.

Het lukte hem slechts met moeite die fatsoenlijk vast te houden.

Toen keek hij met de loep aandachtig in het oog en knikte goedkeurend.

'Good bleedel.'

'Goede kweker' bedoelde hij waarop ik wilde zeggen 'Thank you sul' maar zei toch maar 'thank you sir'.

Ik moest die paren met een duif met gele ogen.

Ik was verbijsterd. Of een duif goed kweekt ontdek je toch pas als je met diens jongen gespeeld hebt?

Of ben ik in deze te simpel?

En deze mens die geen duif vast kon houden, die amper prijs kon spelen maar alleen heel veel geld had, zou aan een duif zien of die goed kweekte?

En dan te weten dat ik zelf mijn duiven, die ik toch een beetje ken, min of meer vrij laat paren omdat ik het ook niet weet.

 

WAAROM

Ik zei dat het me zou verbazen als die jonge duif een goede kweker zou worden om de eenvoudige reden dat er zulke zo weinig zijn.

Maar de vader was toch een goede vlieger wierp hij op.

'En wat dan nog?' reageerde ik.

Toen ik vervolgens hoorde dat hij (weer voor veel geld) een Nationale winnaar gekocht had die op 3 jaar tijd welgeteld 2 prijzen gewonnen had wist ik het zeker:

Die schatrijke Chinees met 2 verzorgers zou voor eeuwig en altijd een prutser blijven.

Tenminste in duivensport.

 

TOT SLOT

Wat ik wil zeggen is dit:

- Tegenwoordig wordt inderdaad veel betaald voor duiven maar veel van die dure vogels vallen in handen van verzamelaars, kweekstations en mensen die winnaars en naamduiven willen als speeltje.

- Als je jezelf wilt versterken zoek het eerder bij zomerjongen tenzij het een totale verkoop betreft of je de liefhebber in kwestie goed kent. Oude duiven kopen is zeker af te raden. Alleen een dwaas doet die weg als ze kwaliteit zouden hebben.

- Geloof niet alle bedragen die de ronde doen.

- Laat je niet ontmoedigen omdat anderen dure duiven kunnen kopen. Weinig geld te besteden lijkt zelfs een voordeel omdat het aanzet tot denken als men iets aanschaft. En' weinig geld doet je strenger selecteren.

- En het verhaal over die Chinees? Daar is geen letter van verzonnen.

Het trieste is dat velen zijn zoals hij. Brave mensen maar gedoemd te mislukken. Ik schudde hen moedeloos de hand en ze vertrokken naar een grote Hollandse naam.

Met de nadruk op naam.

' Ad Schaerlaeckens